Hunger Games
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenDenair Walker 3355hlh

 

 Denair Walker

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Slytherat

Slytherat


Name : L. from Lisa c:
Aantal berichten : 228
Tokens : 53

Character Sheet
Characters:

Denair Walker Empty
BerichtOnderwerp: Denair Walker   Denair Walker Icon_minitimeza jan 04, 2014 4:36 am

Denair Walker

Volledige naam: Denair Walker
Voornaam: Denair
Achternaam: Walker
Bijnamen: Den
Leeftijd: 24 Years
Geslacht: Male
Seksualiteit:
District: District 7
Straatnaam: Victors' Village
Huisnummer: 1
Baan: Mentor district 7

Telefoonnummer: /
Dagboek: /

Family
[James Walker] [50] [Man] [Vader]
Op het feit dat de twee af en toe ruzie hadden kwamen ze goed over elkaar. Ze hadden een heel hechte band met elkaar alleen hun karakters botste. Nadat Denair terug kwam van de Games wou de man niet meer te maken hebben met zijn zoon. Nu zien ze elkaar nog amper omdat de vader niet mee in het huis wilt gaan wonen.

[Pearl Walker] [44] [Vrouw] [Moeder]
Ook zij kwam goed overeen met Denair, en nu nog steeds. Ze hadden nooit geen ruzie, maar ook zij woont niet bij hem. Ze wou haar man niet alleen laten en Denair accepteerde die keuzen. De twee hebben wel nog steeds veel contact met elkaar.

Personality
Houdt van: Vrouwen, alcohol, slapen, taart, honden, etc.
Heeft een hekel aan: De Hunger Games, zijn littekens, mensen die hem tegenspreken, katten, etc.
Beschrijving: Denair is een persoon die zijn angst en pijn probeert te camoufleren met grappen en een glimlach. Hij haat het om zich zwak op te stellen of zo over te komen. Doordat de man zeer weinig geduld heeft en de neiging heeft om soms te snel kwaad te worden brengt hij zich vaak in de problemen. Meestal zegt hij gewoon wat hij denkt, of doet hij gewoon zonder er over na te denken. Hij heeft er een hekel aan als mensen hem tegen spreken, al helemaal als hij weet dat hij de waarheid spreekt. Voor de rest schaamt de man zich ook wat, omdat hij zoveel personen de dood in gejaagd heeft. Je zal hem daar ook niet zelf over horen praten, het is liever een tijd die hij vergeet, maar dat is helaas niet mogelijk. Voor de rest heeft hij nog steeds zijn charmes. Hij is zeer goed met zijn woorden en kan mensen zo heel snel iets doen geloven of overtuigen om wat te doen.

Appearance
Lengte: 1m 85
Gewicht: 79 kg
Huidskleur: Blank
Haarkleur: Hazelnoot bruin
Oogkleur: Groen
Bouw: Denair is gespierd maar niet overdreven.
Kleding: Denair draagt altijd een jeans met een t-shirt en een bruine, leren jas. Die jas was van zijn vader geweest en hij had die toen hij nog een tiener was gekregen. Het is eigenlijk het enige dat hij nog van zijn vader heeft dus daarom draagt hij het bijna altijd.
Extra: Hij heeft door de spelen een litteken op zijn rechter zij, maar daar is amper nog iets van te zien. De gene die wel op vallen zijn de littekens die over zijn linker wang, linker oog en zijn boven en onderlip lopen. Normaal zou zouden die littekens er erger hebben uitgezien maar het capitool heeft gedaan wat ze konden om het zo min mogelijk te maken.
Faceclaim: Jensen Ackles

Denair is een gespierde man doordat hij iedere week wel eens gaat trainen. Voor de rest heeft hij toch niets te doen dus daarom dat hij zijn tijd daar maar aan besteed. Hij heeft zeer licht groene ogen waar hij een prima puppy blik mee kan geven. Door de spelen heeft hij wel enkele grote littekens op zijn gezicht hij hij veracht. Het doet hem denken aan de spelen en dat wilt hij niet.

Vaardigheden


[Vuur maken] 1
[Hout hakken] 0
[Vissen] 0
[Camoufleren] 0
[Knopen maken] 1
[Zwemmen] 1
[Jagen] 1
[Sluipen] 0
[Dieren kennis] 0
[Planten kennis] 0
[Bouwen] 2
[Mechanica] 0
[Zweep] 0
[Boogschieten] 0
[Speer werpen] 0
[Messen werpen] 1
[Zwaard vechten] 0
[Vechten] 3

Verleden


Een interessante jeugd had Denair niet. Hij had enkel een moeder en een vader maar geen broertje of zusje. In het begin ging de jongen gewoon naar school, maar na die tijd ging hij mee werken. Hij hield mee met het maken van voertuigen of testen ze zelf uit. Zo verdiende hij mee geld om te kunnen overleven. Nooit had de jongen verwacht om in de Hunger Games te komen, maar het lot dacht daar anders over. Toen dat hij 18 was, zijn laatste jaar, werd hij toch getrokken. Het was een shock, voor hem en zijn familie, maar ze konden er niets aan veranderen.

Toen dat Denair in de Hunger Games kwam had hij nooit gedacht dat hij het zou winnen. Veel van de andere tributen hadden in zijn ogen veel meer ervaring met vechten. Ze zagen er veen sterker uit, hadden meer ervaring, maar niet de charmes die Denair had. Hij kon mensen laten geloven wat hij wou met zijn woorden alleen. De andere tributen begonnen na een tijd zelfs te denken dat de jongen niets kon aanrichten, dat hij daar simpel weg te braaf voor was. Zelfs Charlotte had de hoop opgegeven. Op dat moment was het iets dat Denair zo wou houden, zijn mentor had het hem ook gezegd. Het zou in zijn voordeel kunnen spelen als hij eenmaal in de arena zat. Tributen gingen dan denken dat hij makkelijk uit te schakelen was en dat hij geen gevaar zou vormen. Die gedachten moesten ze behouden.

Eenmaal de Hunger Games echt begonnen en al de tributen in de arena stonden te wachten op het startsein was het grote moment aangebroken. Denair probeerde zo rustig mogelijk te blijven maar zijn hart klopte overuren. Zijn enige doelwit op het moment was de hoorn, het lag vol met wapens. Van messen tot pijlen. De beste wapens lagen helemaal in de hoorn. Toen het startsein gegeven werd rende Denair voor zijn leven. Eén van de Tributen deed een poging gedaan om hem te vermoorden door hem aan te vallen met een mes maar Denair wist het te ontwijken. De andere Tribuut had verwacht dat hij zich op Daniel had kunnen gooien maar doordat de jongen het wist te ontwijken viel de jongen de grond op. Het mes was uit de Tribuut zijn handen gevlogen en snel raapte Denair het op. Hij was van plan geweest om gewoon weg te rennen nu, maar de andere Tribuut nam zijn enkel vast. In een snelle beweging had Denair het mes dat hij vast had in het hoofd van de Tribuut geboord. Zonder dat hij het mes eruit trok draaide de jongen zich om en liep weg. Het bos in. Van wapens had hij niets, van andere spullen had hij ook niets.

De arena waarin de jongen terecht was gekomen was rotsachtig. Er waren veel plekken waar dat er niets anders was dan stenen, maar andere plekken waar er dan weer veel bomen stonden. Ergens aan de linker kant was er een zeer hoge berg die wit zag van al de sneeuw. Overdag had dat geen effect, maar als het eenmaal avond begon te worden kwam de sneeuw ook over de rest van de arena wat ervoor zorgde dat het zeer koud werd. Denair wist het tot dan te overleven. Zelfs de nacht haalde hij. De tribuut die hij vermoord had was een Career uit District 2. Op de tribuut die Daniel vermoord had waren er nog 5 andere dood. Het wilde zeggen dat er nog maar 18 tributen over waren en dat hij al iets dichter bij de overwinning was. Ondanks dat hij het al één dag had weten te overleven, was hij nog steeds in het nadeel. Terwijl dat al de rest wapens hadden, had hij niets, maar dan ook echt niets.
Toen dat hij een Denair een sponsoring aan kreeg had hij echt gehoopt dat er misschien iets van wapen in zat, maar nee. Wat er wel in zat was een zeer stevige tape. Hij kende het omdat hij het zelf ook al had moeten gebruiken. Het was perfect om dingen mee vast te maken en het zou nooit lossen als het eenmaal vast zat. In zijn ogen was het nutteloos. Hij had zijn Mentor zitten uitschelden tot hij eenmaal ging improviseren. Denair had geen wapens, dus ging hij zelf zijn wapen maar maken. Het enige wat hij nog nodig had was een zeer stevige tak en een steen. Twee dingen die hij perfect kon vinden. Zonder te wachten tot het terug licht wou worden en de zon weer zou opkomen ging hij aan de slag. In het bos zocht hij de tak en die vond hem. In het rotsachtig gebied zocht hij naar een steen en die vond hij. Het was niet de grootste steen maar het uiteinde was scherp, precies wat hij nodig had. Een te zware steen zou na een tijd onhandig zijn en het was niet makkelijk in gebruik. Met de Tape bond hij de tak en de steen aan elkaar. Heel de rol verspilde hij aan het zelf gemaakte wapen gewoon om er echt zeker van te zijn dat het ding niet zou lossen.
Wat nadien gebeurden werd beschreven als één groot bloedbad. Denair had nog even kunnen uitrusten nadat zijn wapen klaar was. Hij had gerust tot hij weer de kracht vond om verder te gaan. Heel de nacht had hij zich zitten uitputten, en de adrenaline die door zijn lichaam had geraasd was weg. Toch ging de jongen op pad. Een hele tijd was het stil geweest tot een pijl vlak naast zijn gezicht voorbij raasde. De pijl had net zijn kaak geraakt waar en een diepe snee was ontstaan. Nog voor dat hij echt besefte wat er gebeurde kwam er een vrouwelijke tribuut op hem afrennen met één of andere domme strijdkreet. Denair herkende haar van tijdens de training. Ze was de vrouwelijke tribuut van district 2. Een Career en tevens ook de 'partner' van de Tribuut die hij gedood had. Het betekende dat de andere Careers ook in de buurt moesten zijn, maar dat was het minst van zijn zorgen. De vrouwelijke tribuut viel hem aan, het gevecht ging vrij snel, maar toen het gedaan was was er maar één overlevende. Denair zijn wapen had de keel van de Tribuut hard geraakt en een hele snee was ontstaan. Het bloed was eruit gespoten en op Denair terecht komen. Zijn kleding hing onder het bloed, maar gelukkig niet alleen zijn bloed. De vrouwelijke tribuut had Denair echter ook geraakt. Een mes stak in zijn zij, maar veel tijd om zich daar druk om te maken had hij niet. De andere Careers zag hij naderen en het enige wat Denair kon doen was vluchten. Hij was dan sterker dan ze hadden gedacht, een hele groep kon hij nog steeds niet aan. Niet in zijn  eentje, dus liep hij weg. Het bos uit naar het rotsachtig gebied met de Careers achter hem. Daniel rende en rende tot er een kuil zichtbaar werd. Breed was die niet dus de jongen nam het risico en sprong erover heen. Het was hem gelukt om aan de overkant te geraken maar niet zonder kleerscheuren. Daniel viel de grond op wat voor een grote schaafwond op zijn been had gezorgd en het mes zat alleen maar dieper in zijn lichaam. Eén van de Careers had minder geluk. Ze probeerde om over de kuil te springen maar dat lukte niet, ze haalde het niet en viel naar beneden. Denair bleef niet wachten om te zien hoe het met haar ging, maar het kanonsschot verraden genoeg.
Toen het eenmaal donker begon te worden had Denair een schuilplaats gevonden. Een grond die vrij goed verstop was. Het was een plek waar hij even kon uitrusten. Hij had even de tijd om zijn wond te bekijken maar goed zag het er niet uit. Het lemmet zat er volledig in en een hele bloedvlek was op zijn kleding ontstaan. Toch zeker twee dagen was Denair in de grot gebleven. Ondertussen had hij nog een sponsoring gekregen, twee om precies te zijn. De één bevatte soep en de andere een zalfje die ontsteking en pijn tegen ging. De jongen smeerde het op de wond en de pijn ging effectief weg. De wond daarin tegen bleef maar zolang de pijn er niet was, was het al iets beter. In de twee dagen dat de jongen daar was had hij de omgeving bestudeerd en waren er nog enkele Tributen gestorven, enkel deze keer niet door hem. In totaal bleven er nog 6 Tributen over, waaronder hem. Charlotte, zijn district genoot had het echter niet overleeft, net zoals enkele Careers. Van hen bleven er nog twee over.
Denair wist dat het einde nu echt in zicht was, en het werd bevestigd toen dat er een luid gegrom de grot vulde. Zo dom als Denair was bleef hij wachten omdat hij wou weten wat het was. het effect ervan was dat hij naar buiten werd geklopt door een grote witte poot. Hij kon de sneeën op zijn gezicht voelen branden vanaf het moment dat hij de grond raakte. De sneeën liepen over heel zijn gezicht en het bloed liep eruit. Maar dat waren zorgen voor later. Twee grote witte gedaantes kwamen de grot uit wandelen. Twee witte ijsberen. Hun tanden waren enkel groter en scherper dan ze normaal zouden moeten zijn en hetzelfde gold voor hun klauwen. Zonder nog te twijfelen rende Denair weg, zo snel zijn benen hem konden dragen. Terwijl dat de jongen dat dat het niet erger kon, kwam er een andere Tribuut ook nog eens op hem af. Duidelijk had hij de beren nog niet gezien, anders was hij niet afgekomen. De tribuut wou zich op Denair gooien maar de jongen pakte de tribuut simpel vast en gooide hem naar achter. Het laatste wat hij hoorde was een luide schreeuw en het geluid van vlees dat kapot gescheurd werd, gevolgd door een kanon. De schoten bleven volgen maar stopte toen uiteindelijk. Juist op het moment dat Denair het tot bij de hoorn had gemaakt. Eén van zijn ogen zat dicht door het bloed al was hij niet zeker of dat het enigste was. De twee andere overgebleven Tributen zag hij vanuit zijn ooghoek ook aankomen rennen. Eén zag er alles behalve goed uit. Ze miste één arm maar toch had ze het tot hier weten te redden dankzij de hulp van een andere Tribuut, een mannelijke. Ze zaten niet in hetzelfde district maar toch hielpen ze elkaar. Het meisje dat een arm miste zakte op de grond terwijl de mannelijke Tribuut naar Denair toe liep.
De jongen was het vechten helemaal beu, en wou het liefst zich overgeven maar zijn instinct hield hem tegen. Hij hing het gevecht aan en wist het zwaard uit de handen van de Tribuut te krijgen. Snel had hij het zelf opgeraapt en door de mond van de Tribuut gestoken voordat hij naar achter deinsde en zichzelf op de grond liet vallen. De mannelijke tribuut maakte vreemde geluiden, maar dat stopte uiteindelijk en een kanonschot volgde. Denair had er eigenlijk twee verwacht maar de andere volgde niet. Het meisje dat haar arm was verloren moest nog leven. Met veel moeiten wist Denair recht te staan. Het zwaard trok hij uit de tribuut die hij net nog vermoord had en hij sleurde het mee naar het meisje. Met angstige ogen keek zij hem aan. Ze smeekte hem om haar niet te vermoorden en Denair wou het niet, maar hij had geen keus, hij moest het doen. Dat was ook precies wat hij deed. Hij zakte hij zijn knieën en stak het zwaard door haar hard. Door de hoeveelheid bloed dat ze al was verloren stierf ze al snel. Het laatste dat Denair hoorde voor hij het bewustzijn verloor was de Game-maker die de winnaar bekend maakte. Denair was de winnaar van jaar 150 geworden en van de 26ste Hunger games.

Ook al is die tijd voor Denair nu gedaan, ieder jaar moet hij het weer aanzien, en deze keer niet als toeschouwer of deelnemer maar als Mentor. Hij moet zien hoe zijn Tributen dood gaan. Daarbij draagt hij ook nog steeds de littekens. De meeste daarvan waren op zijn gezicht. Eén over zijn oog, lip en kaak. Door de spelen zelf was de jongen serieus afgevallen, omdat hij amper gegeten had. Dit is echter terug in orde gekomen.


Laatst aangepast door Slytherat op zo feb 02, 2014 2:57 am; in totaal 2 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Northern Lights
Administrator
Northern Lights


Name : Linn
Aantal berichten : 207
Tokens : 20

Character Sheet
Characters:

Denair Walker Empty
BerichtOnderwerp: Re: Denair Walker   Denair Walker Icon_minitimeza jan 04, 2014 4:37 am

Geaccepteerd!
Welkom op Hunger Games en veel plezier in de RPG!
Terug naar boven Ga naar beneden
https://hungergames.actieforum.com
 
Denair Walker
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Hunger Games :: I N C H A R A C T E R :: Citizens :: District 7-
Ga naar: