Tate Jason Loveson

Volledige naam: Tate Jason Loveson
Voornaam: Tate
Achternaam: Loveson
Bijnamen: Tate
Leeftijd: 18
Geslacht: man
Seksualiteit: hetero
District: 11
Straatnaam: west side street
Huisnummer: 32
Baan: wanderer

Telefoonnummer:
Dagboek:
[Anna Loveson] [16] [female] [sister]
Anna is het kleine zusje van Tate. Na het overlijden van hun ouders is Tate nog al zorgzaam voor zijn zusje geworden. Anna is nog al een meisje dat graag in problemen komt omdat ze denkt dat ze de hele wereld aan kan.

[Scott Loveson] [18 deceased] [male] [twin brother]
Scott is de tweeling broer van Tate. Hij was de persoon waar Tate het meeste mee op trok. Na zijn dood is de wereld van Tate dan ook in elkaar gestort. Zijn dood kwam door een van de peacekeeper die in district 11 rondliepen.

[Maria Loveson] [52 deceased] [female] [mother]
Maria was de moeder van Tate, Tate heeft haar niet heel lang gekend ze is tijdens de geboorte van Anna overleden aan een bloeding.

[Lucas Loveson] [63 deceased] [male] [father]
Lucas is de vader van Tate. De man is overleden aan een natuurlijke dood. Tate had vaak ruzie met hem. Lucas dronk nogal veel en was vaak onredelijk als hij thuis kwam uit de kroeg vandaan

Houdt van: rust, bossen, zwemmen
Heeft een hekel aan: drukte, open vlakte
Beschrijving: Tate lijkt een hele rustige jongen. Maar hij kan soms erg agressief zijn in contact met andere mensen. Hij wilt graag de leiding hebben over situaties. Hij houd er van om met rust gelaten te worden en valt dan ook bijna niet op tussen de mensen. Zijn geld verdient hij door vlees te verkopen of granen. Om eten maakt hij zich niet druk hij kan altijd wel iets vangen.
Hij kan niet zo heel goed omgaan met mensen. Hij weet zichzelf nooit zo goed uit te drukken en kan ook niet zo goed omgaan met gevoelens. De meeste zouden hem nog al ervaren als agressief of grof. Toch heeft hij het beste met iedereen voor. Hij wilt veiligheid, iets wat hij zijn broer niet kon geven. Hij wilt dat iedereen veilig is.

Lengte:
Gewicht: 89 kg
Huidskleur: blank
Haarkleur: zwart
Oogkleur:  donker bruin
Bouw: Tate is vrij slank en best wel gespierd, vooral zijn bovenarmen.
Kleding: Hij draagt vrij gemakkelijke kleding, een broek waar hij goed in kan bewegen met vaak een simpel shirt. Daarover heen draagt hij vaak een vest of blouse. Ook heeft hij vaak handschoenen aan waar de vingertoppen van afgeknipt zijn.
Extra: Over zijn schouderbladen heeft hij twee langwerpige littekens lopen, alsof zijn Engelen vleugels van zijn schouderbladen zijn getrokken (dat zei zijn vader als hij betere dagen had) hij heeft een tatoeage van een pijl (van pijl en boog) op de binnenkant van zijn linker boven arm.
Faceclaim: Aidan Turner

Tate draagt veel donkere kleuren en veel bos kleuren waardoor hij minder opvalt tussen de mensen en tussen de bomen. Hij is niet heel lang, eigenlijk is hij maar 1,73m lang. Wat voor hem heel goed uitkomt omdat hij zich gemakkelijk kan bewegen door zijn lengte. Hij is dan ook erg lenig. Zijn lange dunnen vingers zijn goed afgetraind om de pees van zijn boog stevig vast te kunnen houden.
Het grappige van Tate is dat hij altijd recht loopt, met zijn hoofd een klein beetje gebogen naar de grond. Vaak is zijn gezicht bedekt door een capuchone.



[Vuur maken] 1
[Hout hakken] 0
[Vissen] 0
[Camoufleren] 0
[Knopen maken] 0
[Zwemmen] 0
[Jagen] 2
[Sluipen] 1
[Dieren kennis] 1
[Planten kennis] 0
[Bouwen] 0
[Mechanica] 0
[Zweep] 0
[Boogschieten] 2
[Speer werpen] 0
[Messen werpen] 2
[Zwaard vechten] 1
[Vechten] 0


12/03
Natuurlijk kan ik me maar weinig herinneren van de dag dat mijn moeder stierf. Ik was nog maar twee jaar en Scott ook. Maar toch lijkt het alsof ik alles letterlijk kan na vertellen. De angst die ik voelde was ondragelijk. Ik als peuter kon er niet veel van maken. Maar het angstige gepraat van mijn vader vertelde mij genoeg. Het gekrijs van mijn moeder in de andere kamer wist mij te vertellen dat er iets niet goed was. Het verlies wat ik voelde toen ik daarna nooit meer mijn moeders bruine vertrouwelijke ogen zag, was ondragelijk. Maar toch zal ik Anna nooit de schuld geven van mijn moeders dood. Want zij was nog maar onschuldig en was nog maar net aan de dood ontsnapt. Terwijl mijn moeder daar doodgebloed lag op het bed hoorde ik het gekrijs van een nieuw geborenen. Het was het meest vreemde wat ik ooit gehoord had in mijn leven. Maar zij was het meisje dat ik altijd zou beschermen.

08/12
De winter begon steeds strenger te worden en aan eten was moeilijk te komen. De markt word steeds duurder en mijn pa steeds armer. Als hij verdomme een keer zijn geld in zijn zak kon houden in plaats van uit te geven aan drank zou het een heel stuk schelen. Dan hoefde ik niet met mijn hand gemaakte boog te wachten in de sneeuw totdat er toevallig een hert voorbij zou schieten. Gelukkig helpt Scott me, gisteren hadden we een flinke buit, twee konijnen en een hert. Het was nog een hele klus om de beesten mee naar huis te krijgen. Twee jongens van veertien jaar met grote stukken vlees viel natuurlijk nogal op. Dus we hebben het veilig ingewikkeld in lappen en telkens een voor een stukken vlees meegenomen naar het dorp.

28/05
Anna was verdwenen. Scott zou op haar letten terwijl ik aan het jagen was. Maar hij belde mij. Ze was uit het raam geglipt naar buiten toe. Er was een hele oproer op de markt aan het gaan en we hadden haar verboden om daar naar toe te gaan. Maar we kende haar beide goed genoeg dat ze het nog zou doen. Scott zou alvast die kant op gaan en ik zou er zo snel mogelijk aan komen.
Ik kon ze niet meteen vinden, het was zo druk dat ik verdwaalde door de mensen massa. Maar de harde knal die ik hoorde vertelde mij dat ik te laat was. Het leek ineens of mensen gewoon voor me op zij gingen. Er was niemand meer die in de weg durfde te lopen. Angstig stapte ik naar voren. Ik schreeuwde haar naam.
ANNA!! ze beantwoorde die met een hard gekrijs. Waarom deed ze dat? Waarom was ze weg gegaan? Alsof ik aan de grond genageld stond keek naar het lichaam dat op de grond lag. Omringt in een plas met bloed. Anna rende op mij af en als een grootte broer hoorde te doen beschermde ik haar tegen het beeld dat ze had gezien. Maar ook ik had bescherming nodig tegen het beeld dat ik zag. Zijn ogen die levenloos naar mij keken. Zijn mond hing slap. dat hoorde niet. Nee zijn mondhoeken stonden altijd in een kleine glimlach. Zijn lichaam dat daar levenloos op de grond lag. Dat hoorde niet, hij hoorde naast mij te staan. Hij hoorde Anna te troosten samen met mij. Anna bleef maar zeggen dat het haar speet dat dit nooit haar bedoeling was. Ik proefde de zout van mijn tranen die over mijn wangen gleden. Scott hoorde daar niet te liggen. Die hoorde naast mij te staan. Die hoorde Anna te troosten samen met mij. Ik was nog maar zestien jaar, hoe kon ik voor haar zorgen zonder mijn broer naast mij te hebben die voor mij zorgde?

04/08
De zomer was bijna voorbij en de verjaardag van Anna was gevierd. Ik had mijn spullen ingepakt. Het was nog maar een paar maanden geleden dat Scott was gedood, maar de haat voelde ik nog diep van binnen. Ik zou die peacekeepers wel een lesje leren. Ik zou ze uitroeien en ze achterna zitten net zo lang totdat ik mijn haat had gevoed en het tevreden was. Anna was vijftien geworden en kon prima voor haar zelf zorgen. Ik zou zo nu en dan nog een langs komen om eten te brengen. Maar uiteindelijk moest ze het zelf oplossen. Maar ik zou ooit op een dag terug komen en haar vertellen over mijn reis, over mijn angsten en vooral over mijn overwinningen.