Hunger Games
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen 3355hlh

 

 [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen

Ga naar beneden 
+3
Sketchy
Slytherat
Northern Lights
7 plaatsers
AuteurBericht
Northern Lights
Administrator
Northern Lights


Name : Linn
Aantal berichten : 207
Tokens : 20

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimeza jan 04, 2014 12:49 am


Ik heb toch gemerkt dat veel mensen hier wel interesse in hebben, vandaar dat ik dit topic heb gemaakt. Zoals jullie vast al ergens gelezen hebben, heeft Panem al 32 Spelen achter de rug. Dit betekent dan ook dat er al 32 winnaars zijn. Wat ik hier dus zoek zijn die winnaars, ik wil dat iedereen die een winnaar wilt spelen graag een karakterkaart invult en deze hier plaatst. Ik zal waarschijnlijk niet zo heel streng zijn hierover, maar ik wil wel zien dat je er genoeg tijd in hebt gestoken!

Daarnaast kunnen winnaars natuurlijk kan er maar één Winnaar per jaar zijn. Ik wil dat je een motivatie schrijft en bij je motivatie ook zet in welk jaar jouw personage heeft gewonnen. De jaren waar je uit kunt kiezen zijn deze: 123 t/m 155. Iedere Spelen wordt gehouden wanneer het zomer is in Panem, houdt daar rekening mee!

Veel plezier met aanmelden mensen~!
Belangrijk: Ik wil de mentor posities voornamelijk vullen, dit zijn 24 plaatsen, dus ik wil sowieso dat er in ieder district één vrouwelijke winnaar en één mannelijke winnaar is!
Terug naar boven Ga naar beneden
https://hungergames.actieforum.com
Slytherat

Slytherat


Name : L. from Lisa c:
Aantal berichten : 228
Tokens : 53

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimeza jan 04, 2014 1:21 am

Denair Walker
Volledige naam: Denair Walker
Voornaam: Denair
Achternaam: Walker
Bijnamen: Den
Leeftijd: 24 Years
Geslacht: Male
Seksualiteit:
District: District 7
Straatnaam: Victors' Village
Huisnummer: 1
Baan: Mentor district 7

Telefoonnummer: /
Dagboek: /
Family
[James Walker] [50] [Man] [Vader]
Op het feit dat de twee af en toe ruzie hadden kwamen ze goed over elkaar. Ze hadden een heel hechte band met elkaar alleen hun karakters botste. Nadat Denair terug kwam van de Games wou de man niet meer te maken hebben met zijn zoon. Nu zien ze elkaar nog amper omdat de vader niet mee in het huis wilt gaan wonen.

[Pearl Walker] [44] [Vrouw] [Moeder]
Ook zij kwam goed overeen met Denair, en nu nog steeds. Ze hadden nooit geen ruzie, maar ook zij woont niet bij hem. Ze wou haar man niet alleen laten en Denair accepteerde die keuzen. De twee hebben wel nog steeds veel contact met elkaar.

Personality
Houdt van: Vrouwen, alcohol, slapen, taart, honden, etc.
Heeft een hekel aan: De Hunger Games, zijn littekens, mensen die hem tegenspreken, katten, etc.
Beschrijving: Denair is een persoon die zijn angst en pijn probeert te camoufleren met grappen en een glimlach. Hij haat het om zich zwak op te stellen of zo over te komen. Doordat de man zeer weinig geduld heeft en de neiging heeft om soms te snel kwaad te worden brengt hij zich vaak in de problemen. Meestal zegt hij gewoon wat hij denkt, of doet hij gewoon zonder er over na te denken. Hij heeft er een hekel aan als mensen hem tegen spreken, al helemaal als hij weet dat hij de waarheid spreekt. Voor de rest schaamt de man zich ook wat, omdat hij zoveel personen de dood in gejaagd heeft. Je zal hem daar ook niet zelf over horen praten, het is liever een tijd die hij vergeet, maar dat is helaas niet mogelijk. Voor de rest heeft hij nog steeds zijn charmes. Hij is zeer goed met zijn woorden en kan mensen zo heel snel iets doen geloven of overtuigen om wat te doen.

Appearance
Lengte: 1m 85
Gewicht: 79 kg
Huidskleur: Blank
Haarkleur: Hazelnoot bruin
Oogkleur: Groen
Bouw: Denair is gespierd maar niet overdreven.
Kleding: Denair draagt altijd een jeans met een t-shirt en een bruine, leren jas. Die jas was van zijn vader geweest en hij had die toen hij nog een tiener was gekregen. Het is eigenlijk het enige dat hij nog van zijn vader heeft dus daarom draagt hij het bijna altijd.
Extra: Hij heeft door de spelen een litteken op zijn rechter zij, maar daar is amper nog iets van te zien. De gene die wel op vallen zijn de littekens die over zijn linker wang, linker oog en zijn boven en onderlip lopen. Normaal zou zouden die littekens er erger hebben uitgezien maar het capitool heeft gedaan wat ze konden om het zo min mogelijk te maken.
Faceclaim: Jensen Ackles

Denair is een gespierde man doordat hij iedere week wel eens gaat trainen. Voor de rest heeft hij toch niets te doen dus daarom dat hij zijn tijd daar maar aan besteed. Hij heeft zeer licht groene ogen waar hij een prima puppy blik mee kan geven. Door de spelen heeft hij wel enkele grote littekens op zijn gezicht hij hij veracht. Het doet hem denken aan de spelen en dat wilt hij niet.

Vaardigheden


[Vuur maken] 1
[Hout hakken] 0
[Vissen] 0
[Camoufleren] 0
[Knopen maken] 1
[Zwemmen] 1
[Jagen] 1
[Sluipen] 0
[Dieren kennis] 0
[Planten kennis] 0
[Bouwen] 2
[Mechanica] 0
[Zweep] 0
[Boogschieten] 0
[Speer werpen] 0
[Messen werpen] 0
[Zwaard vechten] 1
[Vechten] 3

Verleden


Een interessante jeugd had Denair niet. Hij had enkel een moeder en een vader maar geen broertje of zusje. In het begin ging de jongen gewoon naar school, maar na die tijd ging hij mee werken. Hij hield mee met het maken van voertuigen of testen ze zelf uit. Zo verdiende hij mee geld om te kunnen overleven. Nooit had de jongen verwacht om in de Hunger Games te komen, maar het lot dacht daar anders over. Toen dat hij 18 was, zijn laatste jaar, werd hij toch getrokken. Het was een shock, voor hem en zijn familie, maar ze konden er niets aan veranderen.

Toen dat Denair in de Hunger Games kwam had hij nooit gedacht dat hij het zou winnen. Veel van de andere tributen hadden in zijn ogen veel meer ervaring met vechten. Ze zagen er veen sterker uit, hadden meer ervaring, maar niet de charmes die Denair had. Hij kon mensen laten geloven wat hij wou met zijn woorden alleen. De andere tributen begonnen na een tijd zelfs te denken dat de jongen niets kon aanrichten, dat hij daar simpel weg te braaf voor was. Zelfs Charlotte had de hoop opgegeven. Op dat moment was het iets dat Denair zo wou houden, zijn mentor had het hem ook gezegd. Het zou in zijn voordeel kunnen spelen als hij eenmaal in de arena zat. Tributen gingen dan denken dat hij makkelijk uit te schakelen was en dat hij geen gevaar zou vormen. Die gedachten moesten ze behouden.

Eenmaal de Hunger Games echt begonnen en al de tributen in de arena stonden te wachten op het startsein was het grote moment aangebroken. Denair probeerde zo rustig mogelijk te blijven maar zijn hart klopte overuren. Zijn enige doelwit op het moment was de hoorn, het lag vol met wapens. Van messen tot pijlen. De beste wapens lagen helemaal in de hoorn. Toen het startsein gegeven werd rende Denair voor zijn leven. Eén van de Tributen deed een poging gedaan om hem te vermoorden door hem aan te vallen met een mes maar Denair wist het te ontwijken. De andere Tribuut had verwacht dat hij zich op Daniel had kunnen gooien maar doordat de jongen het wist te ontwijken viel de jongen de grond op. Het mes was uit de Tribuut zijn handen gevlogen en snel raapte Denair het op. Hij was van plan geweest om gewoon weg te rennen nu, maar de andere Tribuut nam zijn enkel vast. In een snelle beweging had Denair het mes dat hij vast had in het hoofd van de Tribuut geboord. Zonder dat hij het mes eruit trok draaide de jongen zich om en liep weg. Het bos in. Van wapens had hij niets, van andere spullen had hij ook niets.

De arena waarin de jongen terecht was gekomen was rotsachtig. Er waren veel plekken waar dat er niets anders was dan stenen, maar andere plekken waar er dan weer veel bomen stonden. Ergens aan de linker kant was er een zeer hoge berg die wit zag van al de sneeuw. Overdag had dat geen effect, maar als het eenmaal avond begon te worden kwam de sneeuw ook over de rest van de arena wat ervoor zorgde dat het zeer koud werd. Denair wist het tot dan te overleven. Zelfs de nacht haalde hij. De tribuut die hij vermoord had was een Career uit District 2. Op de tribuut die Daniel vermoord had waren er nog 5 andere dood. Het wilde zeggen dat er nog maar 18 tributen over waren en dat hij al iets dichter bij de overwinning was. Ondanks dat hij het al één dag had weten te overleven, was hij nog steeds in het nadeel. Terwijl dat al de rest wapens hadden, had hij niets, maar dan ook echt niets.
Toen dat hij een Denair een sponsoring aan kreeg had hij echt gehoopt dat er misschien iets van wapen in zat, maar nee. Wat er wel in zat was een zeer stevige tape. Hij kende het omdat hij het zelf ook al had moeten gebruiken. Het was perfect om dingen mee vast te maken en het zou nooit lossen als het eenmaal vast zat. In zijn ogen was het nutteloos. Hij had zijn Mentor zitten uitschelden tot hij eenmaal ging improviseren. Denair had geen wapens, dus ging hij zelf zijn wapen maar maken. Het enige wat hij nog nodig had was een zeer stevige tak en een steen. Twee dingen die hij perfect kon vinden. Zonder te wachten tot het terug licht wou worden en de zon weer zou opkomen ging hij aan de slag. In het bos zocht hij de tak en die vond hem. In het rotsachtig gebied zocht hij naar een steen en die vond hij. Het was niet de grootste steen maar het uiteinde was scherp, precies wat hij nodig had. Een te zware steen zou na een tijd onhandig zijn en het was niet makkelijk in gebruik. Met de Tape bond hij de tak en de steen aan elkaar. Heel de rol verspilde hij aan het zelf gemaakte wapen gewoon om er echt zeker van te zijn dat het ding niet zou lossen.
Wat nadien gebeurden werd beschreven als één groot bloedbad. Denair had nog even kunnen uitrusten nadat zijn wapen klaar was. Hij had gerust tot hij weer de kracht vond om verder te gaan. Heel de nacht had hij zich zitten uitputten, en de adrenaline die door zijn lichaam had geraasd was weg. Toch ging de jongen op pad. Een hele tijd was het stil geweest tot een pijl vlak naast zijn gezicht voorbij raasde. De pijl had net zijn kaak geraakt waar en een diepe snee was ontstaan. Nog voor dat hij echt besefte wat er gebeurde kwam er een vrouwelijke tribuut op hem afrennen met één of andere domme strijdkreet. Denair herkende haar van tijdens de training. Ze was de vrouwelijke tribuut van district 2. Een Career en tevens ook de 'partner' van de Tribuut die hij gedood had. Het betekende dat de andere Careers ook in de buurt moesten zijn, maar dat was het minst van zijn zorgen. De vrouwelijke tribuut viel hem aan, het gevecht ging vrij snel, maar toen het gedaan was was er maar één overlevende. Denair zijn wapen had de keel van de Tribuut hard geraakt en een hele snee was ontstaan. Het bloed was eruit gespoten en op Denair terecht komen. Zijn kleding hing onder het bloed, maar gelukkig niet alleen zijn bloed. De vrouwelijke tribuut had Denair echter ook geraakt. Een mes stak in zijn zij, maar veel tijd om zich daar druk om te maken had hij niet. De andere Careers zag hij naderen en het enige wat Denair kon doen was vluchten. Hij was dan sterker dan ze hadden gedacht, een hele groep kon hij nog steeds niet aan. Niet in zijn  eentje, dus liep hij weg. Het bos uit naar het rotsachtig gebied met de Careers achter hem. Daniel rende en rende tot er een kuil zichtbaar werd. Breed was die niet dus de jongen nam het risico en sprong erover heen. Het was hem gelukt om aan de overkant te geraken maar niet zonder kleerscheuren. Daniel viel de grond op wat voor een grote schaafwond op zijn been had gezorgd en het mes zat alleen maar dieper in zijn lichaam. Eén van de Careers had minder geluk. Ze probeerde om over de kuil te springen maar dat lukte niet, ze haalde het niet en viel naar beneden. Denair bleef niet wachten om te zien hoe het met haar ging, maar het kanonsschot verraden genoeg.
Toen het eenmaal donker begon te worden had Denair een schuilplaats gevonden. Een grond die vrij goed verstop was. Het was een plek waar hij even kon uitrusten. Hij had even de tijd om zijn wond te bekijken maar goed zag het er niet uit. Het lemmet zat er volledig in en een hele bloedvlek was op zijn kleding ontstaan. Toch zeker twee dagen was Denair in de grot gebleven. Ondertussen had hij nog een sponsoring gekregen, twee om precies te zijn. De één bevatte soep en de andere een zalfje die ontsteking en pijn tegen ging. De jongen smeerde het op de wond en de pijn ging effectief weg. De wond daarin tegen bleef maar zolang de pijn er niet was, was het al iets beter. In de twee dagen dat de jongen daar was had hij de omgeving bestudeerd en waren er nog enkele Tributen gestorven, enkel deze keer niet door hem. In totaal bleven er nog 6 Tributen over, waaronder hem. Charlotte, zijn district genoot had het echter niet overleeft, net zoals enkele Careers. Van hen bleven er nog twee over.
Denair wist dat het einde nu echt in zicht was, en het werd bevestigd toen dat er een luid gegrom de grot vulde. Zo dom als Denair was bleef hij wachten omdat hij wou weten wat het was. het effect ervan was dat hij naar buiten werd geklopt door een grote witte poot. Hij kon de sneeën op zijn gezicht voelen branden vanaf het moment dat hij de grond raakte. De sneeën liepen over heel zijn gezicht en het bloed liep eruit. Maar dat waren zorgen voor later. Twee grote witte gedaantes kwamen de grot uit wandelen. Twee witte ijsberen. Hun tanden waren enkel groter en scherper dan ze normaal zouden moeten zijn en hetzelfde gold voor hun klauwen. Zonder nog te twijfelen rende Denair weg, zo snel zijn benen hem konden dragen. Terwijl dat de jongen dat dat het niet erger kon, kwam er een andere Tribuut ook nog eens op hem af. Duidelijk had hij de beren nog niet gezien, anders was hij niet afgekomen. De tribuut wou zich op Denair gooien maar de jongen pakte de tribuut simpel vast en gooide hem naar achter. Het laatste wat hij hoorde was een luide schreeuw en het geluid van vlees dat kapot gescheurd werd, gevolgd door een kanon. De schoten bleven volgen maar stopte toen uiteindelijk. Juist op het moment dat Denair het tot bij de hoorn had gemaakt. Eén van zijn ogen zat dicht door het bloed al was hij niet zeker of dat het enigste was. De twee andere overgebleven Tributen zag hij vanuit zijn ooghoek ook aankomen rennen. Eén zag er alles behalve goed uit. Ze miste één arm maar toch had ze het tot hier weten te redden dankzij de hulp van een andere Tribuut, een mannelijke. Ze zaten niet in hetzelfde district maar toch hielpen ze elkaar. Het meisje dat een arm miste zakte op de grond terwijl de mannelijke Tribuut naar Denair toe liep.
De jongen was het vechten helemaal beu, en wou het liefst zich overgeven maar zijn instinct hield hem tegen. Hij hing het gevecht aan en wist het zwaard uit de handen van de Tribuut te krijgen. Snel had hij het zelf opgeraapt en door de mond van de Tribuut gestoken voordat hij naar achter deinsde en zichzelf op de grond liet vallen. De mannelijke tribuut maakte vreemde geluiden, maar dat stopte uiteindelijk en een kanonschot volgde. Denair had er eigenlijk twee verwacht maar de andere volgde niet. Het meisje dat haar arm was verloren moest nog leven. Met veel moeiten wist Denair recht te staan. Het zwaard trok hij uit de tribuut die hij net nog vermoord had en hij sleurde het mee naar het meisje. Met angstige ogen keek zij hem aan. Ze smeekte hem om haar niet te vermoorden en Denair wou het niet, maar hij had geen keus, hij moest het doen. Dat was ook precies wat hij deed. Hij zakte hij zijn knieën en stak het zwaard door haar hard. Door de hoeveelheid bloed dat ze al was verloren stierf ze al snel. Het laatste dat Denair hoorde voor hij het bewustzijn verloor was de Game-maker die de winnaar bekend maakte. Denair was de winnaar van jaar 150 geworden en van de 26ste Hunger games.

Ook al is die tijd voor Denair nu gedaan, ieder jaar moet hij het weer aanzien, en deze keer niet als toeschouwer of deelnemer maar als Mentor. Hij moet zien hoe zijn Tributen dood gaan. Daarbij draagt hij ook nog steeds de littekens. De meeste daarvan waren op zijn gezicht. Eén over zijn oog, lip en kaak. Door de spelen zelf was de jongen serieus afgevallen, omdat hij amper gegeten had. Dit is echter terug in orde gekomen.



Motivatie;
Het lijkt mij zeer leuk om een Mentor te spelen en de komende tributen te helpen. Daarbij ben ik al helemaal verliefd op het personage, en het feit dat hij minder kans heeft om te sterven is ook een geruststelling. Ik heb ongeveer een halve dag aan zijn geschiedenis gewerkt en ik ben misschien nog van plan om het nog wat uitgebreider te maken. Denair is gewonnen in het jaar 150, in de 26 Hunger Games.
Terug naar boven Ga naar beneden
Sketchy

Sketchy


Name : Dino
Aantal berichten : 55
Tokens : 12

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimeza jan 04, 2014 2:35 am

Arnie Fox

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Quft

Volledige naam: Mitchell Jordan Jr.
Voornaam: Arnold
Achternaam: Fox
Bijnamen: Arnie
Leeftijd: 41
Geslacht: Male
Seksualiteit: Heterosexual
District: 6
Straatnaam: Victor's Village
Huisnummer: 4
Baan: Mentor

Telefoonnummer: 06 86 11 89 22
Dagboek:
Family
[Rebecca Jordan] [39 ✝] [Female] [Mother]
Rebecca was een intelligente vrouw maar had helaas nooit de kans gekregen om iets met haar talenten te doen vanwege haar armoedige omstandigheden. Ze was een lieve, zorgzame moeder. Ze inspireerde Mitch. Helaas werd ze op 39 jarige leeftijd vermoord door een Peacekeeper omdat ze volgens het Capitool een 'verrader' was. Rebecca heeft echter nooit aan rebelse activiteiten meegedaan, ze is het onnodige slachtoffer geworden van haar man's bezigheden.

[Mitchell Jordan Sr.] [42 ✝] [Male] [Father]
Mitchell groeide op in armoede, maar hij wist dat het nog veel erger kon, en hij kon er mee leven. Door alle propaganda had hij nooit echt problemen met het Capitool, totdat zijn eigen zoon de tribuut werd van district 6. Zijn zoon stierf de eerste dag van de Spelen en niemand stond erbij stil. Toen veranderde er iets in de man. Hij kon er niet mee leven. Het Capitool werd zijn grootste vijand en hij begon zich te verdiepen in verborgen rebellen zaakjes, hoe moeilijk die ook waren te vinden in district 6. Hij drukte anti-Capitool posters, verspreidde die onder een geheime naam en probeerde contact te leggen met andere districten. Maar toen een van zijn telefoongesprekken werden afgeluisterd, werden hij en de rest van zijn gezin het slachtoffer. Mitchell jr. is nooit echt trots geweest op zijn vader, ook al lijkt hij nu meer op hem dan hij had gehoopt.

[Abel Jordan] [13 ✝] [Male] [Brother]
Abel was een slimme, vrolijke jongen. Hij gedroeg zich altijd als een echte grote broer en Mitch keek erg naar hem op. De twee broers hadden een hele sterke band. Ze speelden altijd een spelletje dat ze zelf bedacht hadden; Abel was 'the fox' en Mitch was 'the squirrel', en Abel moest altijd proberen om Mitch te vinden en te pakken te krijgen. Abel won altijd.
Toen Abel op veertienjarige leeftijd mee moest doen aan de Spelen, heeft Mitch geen enkele keer naar de televisie gekeken. Hij heeft niet gehuild toen hij van zijn vader hoorde dat hij het niet had gehaald, het enige dat hij deed was voor zich uit staren. Mitch denkt nog vaak terug aan zijn broer.

Personality
Houdt van: kinderen, auto's, stropdassen, lachen, goede wijn, boeken, reizen, alleen zijn, plagen, de herfst, sarcasme.
Heeft een hekel aan: klagen, geheimen, het Capitool, arrogantie, onwetendheid
Beschrijving: Arnie lijkt alles te hebben; aanzien, geld, een goed gevoel voor humor en een flink stel hersens. De man zou moeten blaken van zelfvertrouwen. Maar het grootste deel van die dingen kunnen Arnold eigenlijk vrij weinig schelen. Alle vrienden die hij heeft kennen hem niet echt. Alle mensen die in hem geloven; geloven in een leugen. Arnold Fox is een bedrieger. Hij is charmant en weet iedereen van zijn mening te overtuigen, door zijn manier van praten en de blik in zijn ogen. Er zijn maar een paar mensen die hem kennen zoals hij is; een gebroken man, opzoek naar gerechtigheid. Hij heeft veel kanten. Daarbij hoort ook een vrolijke, beetje maffe kant - iedereen noemt hem zelfs "Arnie" vanwege zijn speelse karakter. Soms kan hij ook agressief worden, al zal hij nooit iemand echt pijn doen. Niet opzettelijk, in ieder geval. Hij geeft werkelijk om de mensen in zijn district. Je moet even graven om dat laatste beetje eerlijkheid en zachtzinnige in hem te vinden. Het ligt begraven onder zijn woede en alles dat hij heeft meegemaakt. Arnie is geen slechte man. Hij heeft spijt van de fouten die hij heeft gemaakt. Als er iemand is die teleurgesteld in hem is, dan is het Arnie zelf wel. Achter zijn brede, plagerige grijns zit een hoop onzekerheid verborgen. Maar soms, op een bijzondere dag, is zijn glimlach oprecht.

Appearance
Lengte: 1.85 meter
Gewicht: 75 kg.
Huidskleur: Licht getint
Haarkleur: Asblond
Oogkleur: Lichtblauw
Bouw: Gemiddeld, gezond, redelijk gespierd
Kleding: Arnie draagt vaak formele kleding vanwege zijn mentorschap. Strakke pakken, stropdassen. Vaak wel in iets vrolijkere kleuren. In zijn vrije tijd draagt hij comfortabele kleding; spijkerbroeken en vesten.
Extra: Hij draagt altijd een zilveren horloge met het symbool van een vos als inscriptie.

Arnold gaat graat netjes gekleed, vooral voor belangrijke afspraken. Toch heeft hij een iets vrolijkere uitstraling. Hij draagt graag een brede grijns op zijn gezicht - en dat is hoe de meesten hem kennen - maar kan ook een hele strenge en serieuze gelaatsuitdrukking hebben. In zijn vrije tijd draagt hij juist alles behalve nette pakken, het liefst trekt hij dan een simpel vest aan, een spijkerbroer en comfortabele sportschoenen. Arnie heeft een sportieve bouw en hij beweegt veel, waardoor hij wel wat spieren heeft maar die zijn nauwelijks echt zichtbaar. Iets dat gelijk aan hem opvalt zijn zijn felblauwe ogen, die je heel indringend kunnen aankijken, zijn strak gekamde haar en de vorm van zijn wenkbrauwen.

Vaardigheden


[Vuur maken] 0
[Hout hakken] 0
[Vissen] 0
[Camoufleren] 0
[Knopen maken] 0
[Zwemmen] 0
[Jagen] 0
[Sluipen] 0
[Dieren kennis] 0
[Planten kennis] 0
[Bouwen] 0
[Mechanica] 5
[Zweep] 0
[Boogschieten] 0
[Speer werpen] 0
[Messen werpen] 0
[Zwaard vechten] 0
[Vechten] 5

Verleden




Arnie werd geboren als Mitchell Jordan Junior. De naam van zijn vader. Zijn vader werkte als monteur in een autofabriek, en zijn moeder was in diezelfde fabriek secretaresse. Ze hield het papierwerk bij, maar mocht de telefoon nooit aanraken. Dat was streng verboden. Samen kregen ze twee kinderen; Abel en Mitch. Abel was vier jaar ouder en dat was soms wel te merken; hij gedroeg zich altijd als de grote, verantwoordelijke broer. Maar ze hadden vooral veel plezier samen. Eigenlijk hadden ze best een gelukkig leven, als middelmatig gezinnetje in district 6. Maar dat veranderde allemaal toen Abel's naam werd getrokken bij de Reaping. Mitch durfde niet naar de tv te kijken, gewoon omdat hij het eigenlijk niet wou geloven. Hij zat op het balkon toen zijn vader op de eerste dag van de Spelen naast hem kwam zitten. Ze hoefden elkaar alleen maar even aan te kijken en de boodschap was over. Abel had het niet gehaald. Hij kwam niet meer terug.

Mitch merkte aan zijn vader dat er iets veranderde. Zijn moeder probeerde te achterhalen waar haar man allemaal mee bezig was, maar hij liet niks los. Ondertussen ging Mitchell Senior er s'avonds op uit, naar het kantoor van zijn vrouw, om daar geheime telefoontjes te plegen en anti-Capitool propaganda af te drukken. Het duurde niet lang voordat de vredesbewakers iets in de gaten kregen. Toen één van zijn telefoongesprekjes werden onderschept, was alles voorbij.



Mitchell Jr. was de enige die wist te ontsnappen toen de Vredesbewakers hun huis binnenvielen. Hij was tien jaar oud. Een tijdje zwierf hij als vluchteling door verlaten plekken; bossen, de straten, lege fabrieken waar hij naar binnen was geslopen. Tot hij werd opgevangen bij een arm gezinnetje. Ana en Thom werden als een soort oom en tante voor hem. Sommige dagen vergat hij zelfs even wat hij allemaal had meegemaakt, ook al miste hij zijn ouders - en vooral zijn broer - heel erg. Maar het was allemaal illegaal, en hoe ouder hij werd, hoe meer hij zijn "pleegouders" in gevaar bracht. Als het Capitool erachter zou komen... Dan waren ze er allemaal geweest. Toen hij zestien was besloot hij daarom om alleen verder te gaan. Hij veranderde zijn naam naar Arnold Fox. De naam Arnie deed hem denken aan Abel. En Fox... Dat sprak voor zichzelf.

Maar ondanks dat hij nu een andere identiteit had, stond hij nog steeds ingeschreven bij de Hongerspelen. Hij was zestien, hij had geen andere keus dan bij de Reaping op te komen dagen. Gelukkig hadden Ana en Thom daar een oplossing voor; Ana deed alsof Arnie haar eigen zoon was, maar de vader was voor haar zogenaamd 'onbekend', en zo lieten ze zich registreren bij het Gerechtsgebouw in district 6. Daarom kon Arnie zijn zelf gekozen achternaam houden. Mitchell was nu volledig van hem afgesloten. Hij was nu - officieël - Arnie Fox. Het Capitool zou de vluchtende wees niet meer zo snel vinden.



Arnie had nooit verwacht dat hij - achter zijn broer aan - getrokken zou worden voor de Hongerspelen. Hij was achttien jaar en het was zijn laatste 'kans'. De 11de Hongerspelen. Waren ze er misschien toch achter gekomen? Hadden ze zijn naam er voor straf nog vaker ingedaan? Van allerlei ideeën spookten in zijn hoofd. Maar voor nu moest hij er nog vanuit gaan dat het puur toeval was. Met een dubbel gevoel ging hij de Spelen in. Hij moest nog altijd verborgen houden dat zijn broer negen jaar geleden - in de 2de Spelen - was gestorven. Van binnen brandde een diepe woede en wou hij zichzelf tegenover de wereld bewijzen. Vooral tegenover zijn broer. Abel had gewild dat hij de Spelen zou proberen te winnen, zo dat ze niet allebei een onzichtbare dood zouden sterven die iedereen zo weer vergat. Het klonk misschien een beetje egoïstisch, maar het was wel waar.
Tijdens de parade had Arnie geen heel indrukwekkend kostuum aan. Hij herinnerde zich nog goed hoe Eyra, de andere tribuut uit district 6, bleef klagen over hun onopvallende indruk. Ze was zestien jaar, maar wel behoorlijk slim. Helaas redde je het vaak niet met alleen intelligentie. Er was altijd ook een beetje geluk bij nodig.
Bij het interview was het de omgekeerde wereld. Hij wist niet hoe hij het had geflikt - maar hij had een van de meeste aandacht trekkende interviews van deze Spelen. Arnie had kort een verhaal verteld over iemand in de Spelen voor hem - het verhaal van zijn broer, maar met een andere naam. Hij zei "He was my friend and he wouldn't want us both to die in vain. To have anyone forget our names. So I won't." Blijkbaar had hij het publiek er van overtuigd dat hij er alles aan zou doen om te winnen. Hij geloofde er zelf alleen niet echt in.

Tijdens de Training merkte hij dat iedereen hem erg interessant vond. Ze lachten om zijn grapjes, leken hem een beetje te bewonderen. Behalve de Beroeps, natuurlijk. Die hielden zo veel mogelijk afstand van hem. Arnie merkte dat hij op de een of andere manier op mensen kon inspelen. Hij zorgde ervoor dat zoveel mogelijk tributen een beetje sympathie voor hem kregen - ook al was dat erg lastig. Uiteindelijk sloot hij met twee mensen een bondgenootschap: Sansa, een zeventienjarig meisje uit district 9, en Milo; een jongen van dertien uit district 7. Eyra had geen interesse in hem.
De Arena bestond uit een gigantische woestijn. Gelukkig had Sansa daar wel ervaring mee, en ze wist hoe je kon overleven in de droogte. Het belangrijkste was om een waterbron te vinden, maar vlak voordat ze die hadden gevonden hadden de Beroeps hén gevonden. Sansa haalde het niet, alleen Arnie en Milo wisten te ontsnappen. Ze bleven vluchten en verplaatsen door de Arena, verstoppend achter rotsen en in struiken. Op de derde dag had de droogte zo erg toegeslagen, dat er nog maar acht tributen over waren. Nog drie Beroeps waren over, en zij vormden de grootste dreiging. Uiteindelijk kwamen ze terecht in een gevaarlijke confrontatie. Milo werd vanuit de verte geraakt door een speer in zijn kuit, waardoor hij een nare wond opliep en niet meer goed kon lopen. De Beroeps kwamen steeds dichterbij. Arnie kon ervoor kiezen om Milo te helpen, maar de kans was 90% dat ze het dan allebei niet zouden halen. Als hij zelf verder zou vluchten zou hij in ieder geval nog leven. Maar Milo niet.

Arnie maakte toen een beslissing waar hij de rest van zijn leven nog spijt van zou hebben. De verkeerde keuze. Alles gebeurde zo snel. Er was geen tijd om na te denken: hij rende weg, zonder achterom te kijken, en hoorde hoe Milo zijn naam riep - en stil viel. Daarna waren zijn sponsors een stuk minder gul, maar dat kon Arnie niet zoveel meer schelen. Eigenlijk kon alles hem niet meer zoveel schelen. Winnen leek geen optie meer. En als hij het zou winnen - dan had hij het zeker niet verdiend. Maar werden de Spelen ooit gewonnen door iemand die het oprecht verdiend had? Nee. Dus Arnie won.



De jaren na de Spelen voelden niet anders. Het was allemaal schijn en bedrog - doen alsof hij gelukkig was. Doen alsof hij blij was dat hij gewonnen. Doen alsof hij hoop had voor zijn Tributen. Iedere keer probeerde hij het ook - maar na tien jaar verloor hij alle hoop. District 6 zou niet meer winnen. Ze waren zo ongeveer het meest onopvallende district van Panem en dat zou altijd zo blijven. Dat hij een keertje gewonnen had - dat was allemaal puur geluk. Arnie bleef zijn act echter ophouden. Het Capitool en district 6 leken nog wel van hem te houden. Dat dingetje met Milo - dat kon iedereen overkomen. Iedereen had hetzelfde gedaan. Maar hoe meer het publiek hem prees, hoe meer Arnie zichzelf begon te haten. Tot hij uiteindelijk zijn eigen aartsvijand werd. Zou er ooit een keer een Tribuut komen die dat voor hem zou veranderen?

Motivatie
Toen ik Arnie's karakter in gedachten had dacht ik gelijk aan 'mentor'. Het past perfect bij de manier waarop ik hem wil RPGen, en zo is hij ook veel meer betrokken bij de Spelen en heb ik wat meer te maken met de Tributen van district 6. Hij is een van mijn favoriete personages die tot nu toe bedacht heb en ik heb heel erg zin om over hem te schrijven. Het leek me daarom super leuk als ik de rol van een mentor bij de 33ste Hunger Games zou mogen doen! ^^ Arnie heeft de 11ste Hongerspelen gewonnen, in het jaar 135.[/sub]

Terug naar boven Ga naar beneden
Frozen

Frozen


Name : Daan
Aantal berichten : 163
Tokens : 53

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimeza jan 04, 2014 3:56 am

Silhouette Plum
Volledige naam: Silhouette Plum
Voornaam: Silhouette
Achternaam: Plum
Bijnamen: Silly
Leeftijd: 24 years
Geslacht: Female
Seksualiteit: Hetro
District: 1
Straatnaam: Victors' Village
Huisnummer: 1
Baan: Mentor district 1

Telefoonnummer: xx
Dagboek: xx
Family

[Katherine Plum] [48] [Female] [Mother]
Katherine is een zorgzame vrouw, maar met vele krassen op haar ziel. Haar oudste dochter stierf in de hongerspelen, maar Silhouette overleefde. Ze is enorm trots op haar dochter en heeft een teruggetrokken karakter.

[Leroy Plum] [50] [Male] [Father]
Silhouette heeft haar vader nooit gekend, gezien hij in het Capitol is gaan wonen en zijn vrouw en dochters achter liet. Ze heeft uit verhalen gehoord dat hij een echte egoïst was.

[Amanda Plum] [16 when she died] [Female] [Sister]
Amanda was altijd erg beschermend tegenover haar zusje Silhouette. Toen deze namelijk werd gekozen, op haar veertiende, voor de hongerspelen, bood Amanda zich aan in haar plaats. In deze Hongerspelen is ze ook overleden.

Personality
Houdt van: Her family, alcohol, nature, money, gemstones
Heeft een hekel aan: The Hunger Games, her father, see persons die.
Beschrijving: Op het eerste gezicht zie je al meteen dat Silhouette barst van het geld. Ze ziet er altijd prachtig uit en de mannen hangen om haar heen. Ze heeft altijd veel edelstenen verwerkt zitten in haar sieraden en lijkt altijd heel hooghartig. Ze is niet bang om zo nu en dan een glaasje wijn of iets in die trend naar achter te slaan. Echter is ze wel erg gesteld op haar familie en denkt nog elke dag terug aan haar zus Amanda die haar plaats in de Hongerspelen op zich nam, gezien als ze dan was gekozen ze nog te jong was en niet voorbereid was. Silhouette heeft een bloedhekel aan de Hongerspelen en vind het vreselijk als haar tributen dood gaan. Ze praat echter nooit over haar vader, gezien ze hem een verrader vind. Hij werkt nu namelijk in het Capitol als een gamemaker.

Appearance
Lengte: ± 1.75/1.80
Gewicht: ± 70 kg
Huidskleur: Blank
Haarkleur: Blond
Oogkleur: Groen
Bouw: Slank
Kleding: Meestal draagt Silhouette een dun wit jurkje met een doorzichtige legging eronder. Over het jurkje heeft ze een kort zwart jasje wat tot net over haar borst valt. Ze heeft ook zwarte hakken met op de randjes kleine paarse steentjes. Ze draagt een ketting van goud, in de vorm van een adelaar, gezien dat het gene was wat haar zus Amanda het mooiste vond wat er bestond: de adelaar. Ze heeft lange oorbellen met verschillende versiersels en vele armbanden met diamantjes, smaragd en dat soort dingen. Haar haren zitten meestal in een vlecht en ze heeft vooral eyeliner en lippenstift op.
Extra: Silhouette heeft over haar rug een enorm litteken lopen die van haar onderrug tot diep in haar nek doorgaat. Ook over haar rechterhand zitten verschillende littekens die goed te zien zijn.
Faceclaim: Stephanie Leigh Schlund

Silhouette is een mooie, jonge vrouw om te zien en heeft letterlijk mannen die achter haar aandraven als makke lammetjes. Ze komt vaak erg tuttig en hooghartig over vanwege haar vele dingen van diamant en goud. Ze heeft een blanke huid met op haar rug en rechterhand verschillende littekens waar ze niet bepaald blij mee is, gezien dit haar herinnerd aan die tijden. Ze heeft verder bijzondere groene ogen, maar waar ergens een blauwige tint in zit en lang blond haar, dat meestal in een vlecht zit.

Vaardigheden

[Vuur maken] 0
[Hout hakken] 0
[Vissen] 0
[Camoufleren] 0
[Knopen maken] 0
[Zwemmen] 0
[Jagen] 0
[Sluipen] 1
[Dieren kennis] 0
[Planten kennis] 2
[Bouwen] 0
[Mechanica] 0
[Zweep] 0
[Boogschieten] 0
[Speer werpen] 1
[Messen werpen] 4
[Zwaard vechten] 0
[Vechten] 2

Verleden
Silhouette groeide op in een redelijk rijk gezin, gezien ze in District 1 woont. Ze trainde echter niet voor de Hongerspelen en genoot van het leven met haar oudere zus Amanda. Ze was 13 toen haar naam echter werd getrokken bij de Reaping. Totaal overdonderd als ze was stond ze daar, maar haar zus Amanda bood zich aan in haar plek. Zo ging niet Silhouette, maar haar twee jaar oudere zus naar de Hongerspelen. Silhouette was er kapot van en trok zich terug. Haar zus werd vermoord bij de eerste veldslag bij de Hoorn des Overvloeds.

Sinds dien begon Silhouette met het trainen voor de Hongerspelen, om haar zus een eer te bewijzen dat ze haar leven niet voor niks had gegeven. Silhouettes geheime wapen was haar kunst met messen. Ze kwam er al snel achter dat dit haar sterkere kant was en oefende verschillende technieken. Zo kwam het er op neer, dat toen ze 16 was geworden mee moest doen aan de Hongerspelen. Dit keer was ze in topconditie en nam ze de uitdaging aan. Samen met een andere beroeps - Damon - ging ze de arena in.

Silhouette en Damon sloten verschillende verbanden in het begin. Silhouette was wat stiller en liep maar achter Damon en de andere beroeps van District 2 en 4 aan. Ze liet het vuile werk aan hen over en zorgde bij het eerste slagveld dat ze een aantal messen te pakken kreeg. Ze kwamen terecht in een beboste arena, die op het eerste gezicht erg vredig en vol eten leek. De andere beroeps waren zorgeloos en ze doodde bij de eerste veldslag al aardig wat tributen. Silhouette liep de volgende dagen maar wat achter hen aan en keek telkens toe hoe ze alle andere tributen die op hun pad kwamen bruut vermoordde. Op een donkere avond kwamen ze aan bij een heldere poel. Ze hadden dorst en de andere beroeps vielen meteen aan op het water. Het viel Silhouette echter op dat er geen enkel plantje groeide in de buurt van de poel. Ze bedacht de smoes dat ze honger had en trek had in vers vlees. Ze nam haar messen mee en ging op pad. Er was geen wezen te bekennen en wat verslagen keerde ze terug. Echter deed ze hier een vreselijke vondst. Alle vijf andere beroeps lagen dood op de grond. Hun huid was paars uitgeslagen en het heldere poeltje zag ook helemaal paars: het was een gifbron geweest. Ze hoorde de kanonsschoten weerklonken nu, gezien de beroeps net hun laatste adem uit hadden geblazen. De helikopters waren al te horen en Silhouette pakte zo veel spullen als ze maar kon dragen. Ze liet de andere beroeps achter zich en trok zich terug in het dichte bos, wat dus een en al gif bleek te zijn. Ze sneed de volgende morgen een eetbare plant af, maar zag dat ook deze van binnen helemaal paars was. Ze ving een eekhoorn, maar ook deze leek vol gif te zitten. Zo leerde Silhouette dat ze niks moest eten of drinken van de arena zelf. Haar mentor zag dit ook en ze kreeg veel sponsors, zodat ze elke dag een fles water toegestuurd kreeg. Met de laatste resten eten wist ze te overleven. Andere deelnemers stierven ook, gezien hun niet doorhadden in wat voor een gifbron ze zich begaven. Silhouette bleef uiteindelijk over met twee andere tributen en er werd aangekondigd dat er voedsel en water was bij de Hoorn des Overvloeds. En omdat Silhouette al een paar dagen niks meer opgestuurd had gekregen besloot ze te gaan, gewapend met haar messen. Op de heenweg hoorde ze al een kanonsschot, twee zelfs. Een sterke jongen stond bij de Hoorn des Overvloeds en twee andere tributen lagen een eindje verderop, dood. Silhouette sloop naderbij en nam een van haar werpmessen in de houding. Ze zag hoe hij hongerig aanviel op al het eten en drinken wat daar stond. Opeens stopte alle vogels met fluiten, de bomen met ritselen, de jongen stond stokstijf stil. Het geluid van een mes wat de lucht doorkliefde was duidelijk te horen. Hij draaide zich om en het mes kwam precies op de plek waar zijn hart zat terecht. Hij viel neer op zijn knieën en daarna op zijn zij. Silhouette stond daar maar en hoorde het kanonsschot, waarna er werd aangekondigd dat ze de 24e hongerspelen had gewonnen.

Silhouette is nu al een paar keer mentor geweest van de Hongerspelen, en ze vind het geen fijne taak. Het doet haar altijd terug denken aan die vreselijke situaties waar je in terecht kan komen, iets wat ze echt vreselijk vind voor een kind om mee te maken.


Motivatie; Ik ben al meteen dol op Silhouette en ik hoopte al in het begin dat ik een mentor kon krijgen, en nu dit topic. Ik heb vreselijk veel inspiratie met haar en zou het leuk vinden om de toekomstige tributen te helpen en te ervaren hoe de Hongerspelen uit het oog van de mentor word gezien. Silhouette heeft de 24e Hongerspelen gewonnen in het jaar 149.
Terug naar boven Ga naar beneden
Northern Lights
Administrator
Northern Lights


Name : Linn
Aantal berichten : 207
Tokens : 20

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimeza jan 04, 2014 4:33 am

Jullie zijn alle drie geaccepteerd als mentor/winnaar! Post je karakterkaart maar en ik zal ze accepteren!
Terug naar boven Ga naar beneden
https://hungergames.actieforum.com
Karma

Karma


Name : Jamie
Aantal berichten : 64
Tokens : 21

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimezo jan 05, 2014 2:54 am

Halt Grenor
Volledige naam: Halt Cralon Grenor
Voornaam: Halt
Achternaam: Grenor
Bijnamen: //
Leeftijd: 25 Jaar
Geslacht: Man
Seksualiteit: Herterosexueel
District: 4
Straatnaam: Victor's Village
Huisnummer: 3
Baan: Mentor district 4

Telefoonnummer: 07 87339210
Dagboek: Geen
Family
[Ron Grenor] [51] [Man] [Vader]
Een oude houthakker die zijn dagen vreedzaam heeft gesleten. Omgekomen in zijn slaap.

[Era Grenor] [48] [Vrouw] [Moeder]
Een liefdevolle moeder die na het verlies van haar man, enkele dagen later in haar slaap overleed. Gerustgesteld dat haar kinderen oud genoeg waren zich nu zelf te redden.

[Dean Grenor] [20] [Man] [Broer]
Zijn vriendelijk broer waar hij nog altijd bij terecht kan.

[Roland] [?] [Man] [Huisdier]
In de arena heeft hij deze wolf ontmoet, hij had de roedel afgemaakt en deze {Toen jaarling} meegenomen als vriend. Nu nog steeds gaat deze wolf overal waar hij gaat. Het is geen gewone wolf maar gefokt door het Capitol, deze soort leeft langer dan een gewone wolf en is agressiever, toen de oorlog afgelopen was heeft het capitol de meeste afgemaakt. Soms verschijnen ze nog in grote groepen in de arena om de tributen dwars te zitten. Ze zijn ook iets intelligenter dan een normale grijze wolf.

Personality
Houdt van: Koffie, Roland, Rust, zijn broer
Heeft een hekel aan: Drukte, algemeen mensen, thee
Beschrijving: Halt is een echte brompot die je of niet uit kan staan of beste vrienden mee bent, meestal het een na het ander. Hij reageert kortaf maar zal je wel alles leren wat je nodig hebt en al met al kan je er een goed gesprek mee hebben. Dankzij de hunger games heeft hij iets overgehouden waardoor hij gek lijkt, terwijl dat gene hem juist zo interessant maakt.

Appearance
Lengte: 1.80
Gewicht: 70
Huidskleur: Blank
Haarkleur: Bruin
Oogkleur: Donker bruin, bijna zwart.
Bouw: Breed, gespierd
Kleding: Simpel, donker
Extra: Hij heeft vele littekens in zijn nek en een opvallende bij zijn slaap.
Faceclaim: //

Op het eerste gezicht is Halt een persoon die je niet in een donker steegje tegen wilt komen. Hij ziet er al uit dreigend uit als een onguur typ. Ondanks dat alles zijn zijn kleren comfortabel. Zijn ogen hebben de kille blik van zijn wolf overgenomen maar kunnen zeker warm stralen als hij eens lacht.
Vaardigheden


[Vuur maken] 0
[Hout hakken] 0
[Vissen] 2
[Camoufleren] 1
[Knopen maken] 0
[Zwemmen] 1
[Jagen] 0
[Sluipen] 0
[Dieren kennis] 0
[Planten kennis] 0
[Bouwen] 0
[Mechanica] 0
[Zweep] 0
[Boogschieten] 0
[Speer werpen] 1
[Messen werpen] 0
[Zwaard vechten] 2
[Vechten] 3

Verleden

Halt is opgegroeid in District 4 als visser, zoals de meeste in dit district. Hij was altijd al een buitenbeen en ging nooit veel met leeftijdgenoten om. Zijn geduld was snel op bij het leren van knopen leggen of netten strikken dus werd hem de drietand toegereikt. Ze leerden hem die te gebruiken bij het doden van de grotere rivierbewoners. Op deze manier verdiende hij goed en werd hij vooral met rust gelaten. Ondanks zijn voorkeur naar rust was hij altijd blij met het gezelschap van zijn jongere broer, die wel de kunst van knopen leggen leerde. Zo sleet hij zijn jeugd aan het water met zijn familie. Tot aan de reaping. Het was de 25e honger spelen. Een kwartaaljaar. Er waren al vele jaren vooraf gegaan en hij had de kans dat hij dit jaar, op zijn 17e, getrokken werd zo goed als buitengesloten. Hij maakte zich nog enkel zorgen over zijn broer, die zijn eerste spelen meemaakte. De kans voor hem was nog kleiner maar hij gaf gewoon te veel om hem om zich er niet zorgen over te maken. Bij de trekking was het stil, zoals altijd. Het eerste geluid was de naam van de vrouwelijke tribuut. De naam schalde over het plein tot het niks meer dan een gedempt gefluit was in de wind.

Het was een vreemde naam, een die voor hem niet gekoppeld werd aan een gezicht. Toch voelde hij een soort berouw toen de jonge vrouw het podium op stapte. De tweede stilte viel, een kleinere dan de gene ervoor maar een even zwaar effect. Nog een naam, een vlaag van herkenning schoot door hem heen. Het was de zijne. Halt Grenor was de naam die vervloog in de wind. Hij was nu ten dode opgeschreven. Naast hem stapte de mensen van hem weg, alsof zijn ongeluk op hun over kon springen. Enkele seconde bleef hij staan terwijl hij door de stilte heen drong met zijn voetstappen die steeds weerklonken tegen het losse steen. Waarom voelde hij geen berouw toen hij het stadia van zijn einde betrad? Zijn gedachten gingen terug naar de winnaars van vooraf gaande jaren, die spraken meestal over een doel dat hun er doorheen had gesleept. Hij had geen doel. Geen rede. Er was geen nut om hem nu niet te laten sterven in die arena. Terwijl hij daar, onbreekbaar op het houten podium stond, stonden zijn zwarte ogen vastberaden. Hij had een rede, een die niemand voor hem ooit heeft uitgesproken; hij had simpel weg nog geen behoefte aan de dood. Naast hem stond de vrouw op breken, al had hij een licht gevoel van medelijden liet hij dat nog merken, nog zou het ooit laten merken dacht hij bij zichzelf. Ze namen afscheid van hun geliefde en vertokken naar het Capitol. De mentoren waren soms hard, soms met medeleven. Halt hielt zich in bij de trainingen en hielt zelfs zijn district genoot wijs dat hij nergens echt goed in was. Maar hij kon vechten met een drietand, bijl en zwaard. Een drietand en bijl leken veel op elkaar in de omgang en hij had een aangeboren vaardigheid voor het zwaard. Ook was hij grootgekomen met villen villen, dus was zijn techniek verfijnt en was zijn pols soepel. Het vecht gedeelte kon hij maar je moest niet vechten,je moest overleven. Hij leerde de basis overlevings dingen en hielt zich dom tot hij zijn vaardigheden moet laten zien aan de gamemakers. Lang stond hij te twijfelen of hij alles moest laten zien of zich op de achtergrond te houden. Hij koos toen hij de zwaar metalen deuren openende en de zaal binnentrad. Met een 6 kwam hij er vanaf, hij had zich ingehouden maar toch was een 6 duidelijk genoeg dat hij wel wát kon.

De laatste dagen gingen snel en hoe graag hij ook wou zeggen dat hij gevoelloos was gebleven deze dagen, had hij een vriend gemaakt. Ze konden het met elkaar vinden en leken het zelfde van karakter. Beiden hoopte dat hun elkaar niet af moesten maken. Hij was dus vrienden met de mannelijke tribuut van district 7 en de band tussen de vrouwelijke tribuut van zijn district was ook niet het zelfde gebleven. Ze hadden elkaar leren kennen, vrienden waren ze niet, dat kon niet in zo’n situatie maar meer had hij niet van thuis.
De eerste dag in de arena. Hij zou gaan vluchten, weg van de hoorn. Maar toen hij naar boven werd geduwd, en de arena zag leek zijn hart te stoppen. Ze zaten in een ondiepe stenen kuil. Er leek water naar binnen te stromen dus maakte hij zich klaar om te gaan zwemmen als hij de kuil uit kwam. Misschien wel niet, zou hij gelijk klaar zijn, gelijk sterven. Maar dat was nu zijn minste zorg, voor sterven moest je geen plan maken. Hij herhaalde tegen zichzelf dat hij ging rennen. Een gong klonk, een stem schalde door de omgeving maar hij luisterde niet, hij rende. Zonder te weten wat hem er toe gedwongen had was hij naar de hoorn gerent. Hij griste een tas mee en het eerste ding dat op een wapen leek. Het ging automatisch. Rennen, pakken, duwen, weg. Niemand had aandacht aan hem besteed, ze dachten hem later te kunnen wegwerken. Voor hem was het best. Hij klom uit de kuil en waadde zich door het ondiepe water dat daar op hem wachtte. De beginplaats zou over een paar dagen overstromen, daar leek het anders op. Eenmaal eruit drong hij door een loofbos, gevuld met leven. Verder weg bekeek hij zijn buit. In de tas zaten basis overlevingsdingen zoals een fles, voor een kwart gevuld, en gedroogd vlees. Genoeg voor een paar dagen, voedsel dan, water was een grotere zorg. Nu het wapen. Geërgerd bekeek hij het, het was zo ver het oog reek niks meer dan een harthouten stok, iets hoger dan hemzelf. Na er wat mee op de grond getikt te hebben zag hij hoe een lang mes uit een gleuf kwam, een zeis. Hij had nog nooit met een zeis gevochten. Tot op het moment niet eens vastgehouden. Ik ben verdoemt, waren zijn gedachten toen hij alles bij elkaar greep en verder begon te lopen.

De dagen in de arena waren voor hem meer overleven dan vechten, zoals hij had voorspeld. In al die tijd waren velen gesneuveld maar hij vertikte het om te kijken wie nog leefde of niet. Die informatie zou hem niet helpen. Het was op de 7e dag dat hij iemand doodde, een beroeps kwam op zijn pad. In de dagen van rond dalken had hij met de zeis gejaagd en was erachter te komen dat de efficienste manier van ermee te doden onthoofden was. Dat was ook de dood die de beroeps bij hem trof. Het gevecht had tot de middag geduurd en had hem afgemat. Hij at de restjes van een konijn op en dronk wat lauw water. Een schelle kreet drong door de lucht en sneed in zijn oren, hij herkende het als dat van een stervend dier. Pas toen hij het lijk vond, duidelijk geen dier maar een mens was hij al het territorium van de moordenaars. Hij kende wolven, grote varianten van de hond in zijn ogen. Maar deze waren gefokt door het Capitol. Doordat ze langer leefde waren ze langer in de bloei van hun leven, en langer op hun best. Ze waren gefokt op moordlust en intiligentie waardoor ze liever doodde dan af te wachten of het hun doodde. De wolven hadden hem aangevallen en hij had ze allen gedood op twee na. Een mat bruine moeder wolf met een grijs jong. De moeder vertrouwde hem en met het gezelschap van twee nieuwe levens trok hij verder. De moeder hielp met jagen en gaf Halt de resten van hun prooi.

Op de laatste dag waren er nog drie over. Halt had besloten verder te trekken en werd begroet door een laatste kreet. De stem was naar genoeg bekent. Het instinct van de moeder wolf drong haar tot actie toen die zich uit de bossen wierp en de vreemde aanviel, haar dood was snel. Hij sprak tegen het wolven jong dat het in de bossen moest blijven en ging gewapend met zijn zeis het bos uit. Aan de voeten van zijn vriend uit district 7 vond hij twee lijken. Die van de wolvin en die van de vrouw uit zijn district. Beiden waren strijdend geëindigd, een waardige dood in zijn ogen. De ogen van zijn vriend waren dof, dierlijk zelfs. Toch leken ze uit spijt te spreken. Halt liep naar zijn vriend toe en stak naast hem zijn zeis in de grond. De jongen tegenover hem deed hetzelfde met zijn zwaard, niet weten wat Halt van plan was, maar vertrouwend op de zachte blik in diens ogen. Even slikte hij en omhelsde Halt zijn vriend. Toen hij zich terugtrok keek hij niet verbaast toen hij in de hand van zijn vriend een dolk aan trof. Doden was niet zijn plan, maar je was de eerlijkheid niet zeker. Hij begreep die gedachten van zijn vriend goed, helemaal toen hij zijn zeis uit de grond trok en zijn blik verstrakte. Dit werd het einde van een van de twee. Hun omgeving was een ander punt. Het was een strook onvruchtbaar land aan de rand van een ravijn. Aan de rand van het bos, achter de oud bewoner van District 7 lagen de levenloze lijken. Halt deed de eerste zet. Hij haalde uit naar de jongen die de slag pareerde met zijn zwaard. Het geluid van metaal op metaal vulde de omtrek wederom met een teken van leven. Wonden begonnen te komen op beiden partijen toen de tegenstander een fatale fout maakte. Hij stapte naar voren. Halt haalde uit met zijn zware zeis en reet de nek door midden. Er volgde twee doffe klappen, een van het lichaam en een van hoofd die op de aarde vielen. De hovercraft kwam al aan toen Halt zijn wapen aan de kant gooide en het zwaard van zijn oude vriend opraapte. Hij keek er naar en pakte het wapen van het meisje, een drietand. Ook trok hij het mes uit het lijk van de wolf. Met de drie wapens in de hand liep hij naar het ravijn en dacht er kort aan om zich erin te storten. Maar daar had hij niet voor gevochten. De wapens liet hij in het diepen vallen waarna hij zijn eigen zeis greep en op de plek waar hij aan het ravijn had gestaan in de grond stak. Het rode bloed van verraad droop er vanaf en verkleurde de grond eronder. Een ladder viel naar beneden toen hij iets naast zich voelde. De jaarling. De wolf zat even grimmig naast hem en keek omhoog, zijn ogen leken naar hem te spreken. Je gaat me hier toch niet achterlaten? Hij zuchtte en pakte de wolf op, op zekere zin blij met de mentale steun die die vriend bracht. Met de wolf onder zijn armen geklemd pakte hij de ladder vast, die gelijk hem verdoofde. Vaarwel Roland. Sprak zijn gedachten. Zijn vriend, nu gesneuveld, droeg de naam Roland. Hij werd ineens wee herinnerd aan de wolf onder zijn arm. Toen hij in de hovercraft zat en het dier weg had gezet keek hij hem aan. ‘Wat denk je van Roland?’ Een brommend geluid dat hij als een ja opvatte was de bevestiging op de naam van de wolf. Nu pas drong tot hem door dat hij de winnaar was, dat hij nog leefde. Dat hij zou blijven leven. Op dat moment werd alles wazig en raakte hij de koude bodem van het voertuig.

De tijd was verloren zoals die in arena hem ook verlaten had, het enige dat het er toe deed was het zijn hart klopte. En het warme gevoel van een slapend lichaam naast de zijne. Lang bleef hij zo nog liggen, ongeroerd, niet willend de wolf te wekken. Pas toen iemand naar binnen kwam en de woorden ‘Je hebt gewonnen’ uitsprak bewoog hij. Hij ging rechtop zitten en keek zijn mentor zonder emotie aan. ‘Ik zei toch dat ik niet ging sterven’
Motivatie

Er moet toch minstens één gestoorde mentor zijn? Halt heeft gewoon een geweldig persoon vol met droogheid en sarcasme. Ook zie ik al helemaal voor me hoe gewoon tegen Roland gaat praten als hij zich weer eens dood ergert aan zijn leerlingen. Toch zal hij ze wel proberen te helpen. Hij zal respectloos reageren tegen al de bewoners van het Capitol en is zo dus weer een geweldig voorbeeld voor de deelnemers. Halt heeft de 25e honger spelen gewonnen.





Laatst aangepast door Karma op do jan 09, 2014 8:14 am; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Northern Lights
Administrator
Northern Lights


Name : Linn
Aantal berichten : 207
Tokens : 20

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimewo jan 08, 2014 8:02 pm

Jamie: Je zegt dat Halt uit district 7 komt en mentor van district 7 is, maar in het begin van je verleden woont hij in district 4? Het lijkt me handiger dat je in District 4 gaat wonen, aangezien we al een mannelijke mentor hebben in district 7 ^-^
Terug naar boven Ga naar beneden
https://hungergames.actieforum.com
Karma

Karma


Name : Jamie
Aantal berichten : 64
Tokens : 21

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimedo jan 09, 2014 8:13 am

Ik weet al hoe dat komt xD Ik had eerst de kaart voor de helft ingevuld en was er toen achter gekomen dat er al een mannelijke mentor was, ik pas het nu aan xD
Terug naar boven Ga naar beneden
Northern Lights
Administrator
Northern Lights


Name : Linn
Aantal berichten : 207
Tokens : 20

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimedo jan 09, 2014 8:10 pm

Oh zo! Ik dacht al haha c: Geaccepteerd~! Je kunt je karakterkaart plaatsen bij citizen (:
Terug naar boven Ga naar beneden
https://hungergames.actieforum.com
Morata~

Morata~


Name : Soof c:
Aantal berichten : 123
Tokens : 11

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimeza jan 11, 2014 1:15 pm

Thomas Whitney
Volledige naam: Thomas Christian Whitney
Voornaam: Thomas
Achternaam: Whitey
Bijnamen: Tom
Leeftijd: 27
Geslacht: Male
Seksualiteit: Hetero
District: 12
Straatnaam: Victor’s Village
Huisnummer: 4
Baan: Mentor

Telefoonnummer: 12 91 64 77 64
Dagboek: x
Family
[Benjamin Green] [50] [Mannelijk] [Vader] [✝]
Thomas herinnert zich niet veel van zijn vader, omdat deze al het huis uit was voordat Thomas goed kon praten. Wat hij van zijn moeder heft gehoord, was dat het vroeger een dappere en wat eigenwijze man was, voordat hij aan de drank raakte en het gezin in de steek liet.

[Samantha Whitney] [38] [Vrouwelijk] [Moeder] [✝]
Een zorgzame moeder en de enige ouder die Thomas echt heeft gekend. Samantha nam veel werk op zich, in hun zeer arme positie, maar bleef ervoor zorgen dat hij en zijn oudere broer Dylan in orde bleven. Het was daarom ook zo’n erge schok voor haar toen haar zoon werd opgeroepen voor de Games.

[Dylan Whitney] [15] [Mannelijk] [Broer] [✝]
Dit was Thomas’ oudere broer. Twee jaar om precies te zijn. Tot zijn dertiende had Thomas een goede band met hem. Dylan was de man des huizes en werkte wat bij om de familie van geld te voorzien. Hij was erg dapper en zorgzaam voor zijn familie, maar behield een soort kilheid tegenover vreemdelingen, vooral oudere mannen. Helaas heeft dit hem niet ver geholpen in het leven.

Personality
Houdt van: Vrede, schuilen, water, warmte
Heeft een hekel aan: Dood, de Games, kou, drukte, drank
Beschrijving: Thomas heeft altijd al een dromerig karakter gehad en in zijn jeugd droomde hij vaak weg in dit soort buien. Zijn broer had er niet veel problemen mee, maar op school werd hij er vaak om gepest, want in de les viel hij vaak weg. Deze jongen was meestal aardig tegen iedereen, maar verschool zich vaak voor onaardige mensen. Zijn broer beschermde hem daarom ook op school al pestkoppen hem wilde pakken, maar toen zijn broer van school ging, stond hij er alleen voor. Nog steeds is Thomas schuw, want ruzie vermijden is gewoon zijn ding. Vreemdelingen spreekt hij niet snel aan, hij is altijd bang voor vooroordelen die bij de eerste ontmoeting zullen plaatsvinden. Zelfs als Victor gedraagt hij zich als een normaal persoon en besteed hij zijn geld aan het opbouwen van de levens van kinderen wiens ouders er niet zijn.

Appearance
Lengte: 1.80 m
Gewicht: 70 kg
Huidskleur: Blank
Haarkleur: Zwart
Oogkleur: Helder blauw
Bouw: Een magere, maar toch aardig lange man. Hij heeft zijn spieren nooit echt die hard getraind, maar is ook niet ‘zwak’.
Kleding: Thomas heeft niet echt een specifieke kledingstijl, maar hij heeft dan vooral wat onopvallende kleding in zijn kast hangen.
Extra: Achter zijn nek heeft hij een litteken dat gemaakt is door een Career in de Games en hij heeft brandwonden op zijn handen.
Faceclaim: Dan Smith

Thomas heeft een mager, maar lang postuur en dus zou hij eigenlijk nog steeds tussen het gewone volk van District 12 passen. Zijn haar heeft de bekende zwarte kleur van de meeste bewoners van dit District en hij draagt het meestal zo dat het een beetje overeind staat. Zijn kledingstijl is een beetje dof, maar Thomas draagt liever geen super opvallende kleding, dit heeft hij een beetje overgehouden aan de Games zelf. Het litteken achterin zijn nek houdt hij liever verborgen, bijna alles wat hem aan de Games doet herinneren verbergt hij liever, alleen de brandwonden op zijn handen verbergt hij niet.

Vaardigheden
[Vuur maken] 0
[Hout hakken] 0
[Vissen] 1
[Camoufleren] 3
[Knopen maken] 0
[Zwemmen] 0
[Jagen] 0
[Sluipen] 2
[Dieren kennis] 0
[Planten kennis] 1
[Bouwen] 2
[Mechanica] 0
[Zweep] 0
[Boogschieten] 0
[Speer werpen] 0
[Messen werpen] 0
[Zwaard vechten] 0
[Vechten] 1

Verleden
Thomas is geheel opgegroeid zonder vader, zijn broer heeft Benjamin enkele jaren meegemaakt, maar de verhalen die hij te horen kreeg waren zeker niet vrolijk. Zijn moeder deed daarom alles voor haar twee zonen en dus had Thomas nog een redelijk normale jeugd. Op school was hij geen populair kind, want hij werd redelijk vaak gepest om zijn dromerige karaktertrekjes. Dylan beschermde hem ook voor de pestkoppen, maar toen hij van school was gegaan, moest Thomas zich schuil en gedeisd houden.

Pas toen Thomas dertien was begon zijn leven wat op zijn kop te raken. Hij kwam thuis van een klein klusje in het dorp, maar toen hij door de deur kwam, hoorde hij geen begroeting. Nee. Meer een zacht gesnik. Voorzichtig liep Thomas de woonkamer in en zag daar zijn moeder zitten. Haar jurk was aan de voorkant nat van de tranen. Al snel kreeg ze stotterend van haar te horen dat Dylan was overleden door een ruzie met een dronken man. De oudere man had zijn glazen fles tegen het hoofd van zijn broer geslagen, omdat Dylan werd lastig gevallen door de man zelf. De dronkaard was ontsnapt aan de Peacekeepers die wel op een heel traag pasje naar de plaats delict waren gekomen.

Het duurde even voordat zijn moeder er weer bovenop kwam en Thomas voelde dat ze haar overige liefde op hem had gericht. Toch hoorde hij een zacht gesnik voortkomen uit haar kamer, elke nacht. Het hield hem wakker en hij wilde er alles voor doen om haar weer gelukkig te maken. Toen hij net zeventien was geworden, moest hij weer voor het voedsel naar de Reaping. De meisjes werden dit keer als eerste getrokken en hij hoorde het verdrietige geschreeuw van een moeder toen haar jongste dochter werd getrokken. Het meisje was twaalf, haar eerste Reaping. Thomas zag het angstige gezicht. De dood keek de nieuwe Tribute al in de ogen. Nerveus nam de jongen een hap lucht en keek naar zijn voeten. Als hij nu niet werd gekozen, moest hij nog een jaar doorstaan en dan zouden de gevaarlijke jaren in de mijnen hem te wachten staan. Het was een lichtere toekomst, maar veel beter? Het drong pas laat tot hem door dat de naam van de jongen was geroepen. De Capitol dame keek naar de rij met zeventienjarigen en Thomas keek om zich heen. Pas toen hij zijn eigen moeder hoorde, drong het tot hem door. Nee. Hij was degene die was opgeroepen.

Het bezoek van zijn moeder had maar kort geduurd, maar ze had hem gesmeekt voorzichtig te zijn en heel terug te komen. Een belofte die hij niet kon maken. District 12 had nooit veel Victors gehad, dus wat was de kans van een onervaren zeventienjarige jongen? De Peacekeepers namen hem mee naar het Capitol en Thomas en de andere Tribute, Aria, besloten een team te vormen. Thomas voelde zich verantwoordelijk voor het jongen meisje en hij wilde er alles voor doen haar te helpen. Hij voelde zich net als zijn broer, een jonger iemand beschermen. De Trainingen waren een hel voor hem. De andere Tributes maakten hem al bang, laat staan de Careers. Toch was er een meisje uit District 10 dat zijn interesses in tactieken deelde. Sierra was haar naam en Thomas besloot een bond te sluiten met haar. De andere Tribute uit 10 was een vechtersbaas en Thomas zag dat hij met de Careers een deal had gesloten.

Thomas had als cijfer een 7 gekregen. Hij had er ook niet echt een show van gemaakt. Laten we zeggen dat hij zijn geoefende technieken had gebruikt om zich onzichtbaar te maken. Of ja, dat dachten de Gamemakers dan. Het was al snel de dag van de Games, het begin en hij zag Aria met de seconde angstiger kijken. De twee werden opgesplitst en toen stond hij opeens in de Arena. Hij had eigenlijk al een vermoeden moeten hebben gehad, want zijn pak had een dikke isolerende laag gehad. Toen Thomas in de Arena belandde, voelde hij de koude wind tegen zijn gezicht slaan. Hij bevond zich in een Arena vol met sneeuw. De witte vlaktes rijkten ver, met bergen aan de oostelijke zijde van de Arena en een groot dennenbos aan de westelijke kant en in het midden.. de hoorn. Zijn hart bonkte in zijn keel en hij zette zich schrap. Toen het knallende geluid zijn oren bereikte zette hij zich af van zijn platform en rende naar de hoorn. Hij had warme kleding nodig of tenminste wapens! De Careers bevonden zich gelukkig aan de andere kant, alleen.. de mannelijke Tribute van 10 bevond zich rechts van hem. Thomas reikte naar een rugzak op de grond, maar de jongen was hem te snel af. Sneller dan Thomas had verwacht had hij een mes uit het ding gehaald en kwam hij snel op hem af. Thomas sloot zijn ogen en kromp ineen, maar het pijnlijke gevoel kwam niet. Hij hoorde een kreun en keek verbaasd op. De Tribute lag op zijn knieën, een pijl had zijn enkel doorboord. Thomas keek verschrikt op en zag dat Sierra hem te hulp was geschoten. “Bedankt..” Mompelde hij onhandig en werd overeind geholpen. Snel pakte hij de rugzak van de Tribute af en liet hem daar achter. De Careers zouden hun ‘maatje’ vast wel helpen met zijn leven.

Onderweg hadden ze Aria nog opgepikt, ze had een rugzak vol met eten te pakken gekregen en Thomas zag dat zijn rugzak twee warme jassen en een deken bevatte. Ondertussen zouden de Careers de hoorn wel leeggeroofd hebben. De drie verborgen zich een lange tijd in het bos, ze hadden een soort hol gevonden in de met hout besprenkelde grond. Sierra en Thomas hadden de controle over de wapens en Aria moest het voedsel beheren. Zo nu en dan stuurden ze iemand naar buiten om de wacht te houden. Heel lang kwam er niemand en ‘s nachts kwamen ze allemaal naar buiten om te kijken wie er was gestorven. De eerste dag sneuvelden er tien Tributes, waaronder die uit 10.

Het ging de volgende ochtend gelijk al fout. Een Tribute was dichtbij gekomen, hij of zij was alleen en Sierra wilde aanvallen. Thomas weigerde dit, omdat hij niemand wilde doden, maar Sierra ging tegen hem in. Het meisje kwam naar buiten en hield haar boog gericht op de jongen. Thomas sprong uit het hol en duwde Sierra om ver. Nu greep de jongen zijn kans. Hij rende op Thomas af, plots had hij drie scherpe messen in zijn hand die hij op hem gooide. Geschrokken sprong hij opzij en zag een pijl langs hem naar de jongen razen. Hij werd in zijn borst geraakt en de tweede pijl was hem fataal. Het kanonschot klonk, nog 13 Tributes over. Thomas wierp een blik op Sierra en zag dat zij haar rugzak had opgeraapt. Ze vertelde hem dat ze haar eigen weg ging, omdat ze het niets vond om met hem te blijven en verdween tussen de bomen. Aria krabbelde wat angstig uit hun schuilplaats en sloeg haar armen om zijn middel. “Het.. komt goed.”

Die dag bleven er nog zeven Tributes over en Thomas had zo het gevoel dat de Careers, hij, Aria en Sierra als laatsten zouden overblijven. In totaal waren er nog drie Careers. Twee uit District 2 en een uit 4. De overige Tribute was er een 5. Die nacht bleef hij op, om Aria haar rust te geven. Toen ging het allemaal mis. Het eerste wat hij hoorde was een gerompel, maar al snel laaide er een groot vuur op voor zijn ogen. Zo snel als hij kon wekte hij Aria en pakten ze hun spullen. Het vuur had hun deel van het bos al bereikt en op de een of andere manier gleed het gemakkelijk over de grond. Het hout op de grond was droog, dus kon het vuur als een slang over de grond heen glibberen. “Ga!” Riep Thomas toen Aria met een tas aan het trekken was die vastzat in hun schuilplaats. Het meisje wierp hem een blik, maar Thomas wuifde dit weg. Ze verdween door de bomen. Met moeite kreeg hij de zak los. Zo snel als hij kon maakte hij dat hij weg kwam, maar het vuur was veel sneller dan hij. De warmte voelde hij branden op zijn rug en hij kneep zijn eigen dicht. Nog even, dan was hij bij de veilige sneeuw. Thomas voelde dat zijn voet door iets werd gehaakt en pijnlijk viel hij op de grond. Toen hij overeind wilde krabbelen, werd hij weer op de grond geduwd en hij hoorde een kille lach in zijn oren. Een Career. Een mes werd tegen zijn nek gedrukt en de Career begon nog harder te lachen. Was dit dan zijn einde? Nee. Pots verscheen Aria uit de duisternis en slingerde ze haar rugzak tegen de Career. Deze herstelde al snel, maar zijn prooi was onder hem uit geglipt. Thomas leunde tegen een boom en wreef over de scheefwonden op zijn knieën. Een hoge gil bereikte zijn oren en hij zag dat de Career Aria bij haar haren had gegrepen en hetzelfde mes bij haar keel hield. Nee! Hij moest haar beschermen! Thomas raapte een handvol aarde op en gooide het richting de Career, die het zand in zijn ogen kreeg en werd afgeleid. “Ren!” Gilde Thomas en hij en Aria begonnen te rennen voor het vuur dat hun kleding nu begon te verschroeien. Een brandende tak werd in zijn gezicht geslingerd en Thomas voelde zijn hand branden van het vuur dat op het hout had gezeten. Tranen vormden zich in de hoeken van zijn ogen, maar hij bleef rennen. Rennen voor zijn leven.

De twee rolden de sneeuw in, dankbaar voor de kou. Maar het vuur hield alweer op toen ze zich net weer hadden gestort in het bevroren goed. De kou sloeg als een bom in en hun kleding had bijna geen warmte meer te geven door het vuur dat het grotendeels had vernietigd. Daniel wreef wat sneeuw over zijn zere handen en voelde het warme bloed over zijn nek lopen. De Career had hem toch wel wat doen verzwakken. Aria en hij moesten onderdak vinden en snel. Maar er was niet veel over van het bos en er was alleen maar sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw om hen heen. Doelloos dwaalden ze rond, zonde rugzakken, want alles wat van waarde was geweest, was vernietigd door het vuur. De nacht begon langzaamaan te vallen en als ze niet snel iets zouden vinden, waren ze ten dode opgeschreven. Thomas begon op het eind van zijn energie te raken en hij begon hevig te bibberen. Aria was er slechter aan toe. Het meisje zag ontzettend bleek en op een gegeven moment stortte ze in. Thomas zakte door zijn knieën en ving haar nog net op tijd op. “Aria!” Riep hij en probeerde haar erbij te houden. Het meisje hield zijn hand bevend vast en schudde haar hoofd. “Win de Games..” Mompelde ze en vervolgens werd haar lichaam slap in zijn armen. Thomas deed nog wat tevergeefse pogingen om haar weer terug te halen, maar ze was al vertrokken naar het licht. Nee.. De kou maakte hem weer wakker, maar de tranen liepen al over zijn wangen. Aria was dood, gestorven aan de kou. Een nieuwe energie laaide in hem op, eentje die hem verder deed gaan. Door de vreselijke kou ging hij verder en misschien met Aria’s begeleiding vond hij een warmwaterbron. De grond eromheen bestond uit normaal aarde en zelfs wat eetbare platen. Thomas liet zich met kleding en al in het water zakken en voelde de kou uit zijn lichaam glijden.

De volgende ochtend ging hij snel weg van de plek, hij had een klein ontbijt gehad van wat hij kon vinden en moest zich nu naar de hoorn begeven. Er waren drie Tributes over. Hij, Sierra en de vrouwelijke Career uit District 2. Thomas voelde dat dit de laatste dag zou zijn van de Games. Of het nou zijn eigen laatste dag was of dé laatste dag, op dit moment was het verschil nauwelijks te merken. De hoorn kwam in zicht en Thomas sloop naar binnen. Er lagen nog een paar niet gebruikte wapens, waaronder een speer die hij snel oppakte, maar toen hoorde hij voetstappen. Alleen, ze waren niet van maar één persoon. Misschien.. misschien hadden ze hem niet gezien! Thomas verborg zich achter een leeggeroofde doos en keek toe. De Career had Sierra bij har arm meegesleurd, bloed droop uit haar neus, maar de vurige blik bleef op haar gezicht staan. De Career probeerde haar nog uit te lokken tot een actie, maar Sierra was niet zo dom om iets te doen, gezien ze een pijl tegen haar zij had gedrukt. Misschien wel net iets te hard, want Thomas zag de bloedvlek op haar jas. “Waar is ‘ie, hm?” Siste de Career, hard genoeg voor hem om te horen. Sierra bleef een lange tijd stil en begon pas met spreken toen de Career de bijl was dichter tegen haar zij had gedrukt. “Dat vertel ik je pas als jij tien meter on der de grond ligt.” Spuugde ze terug en spuugde ook werkelijk op de grond voor de Career. Het meisje snoof en de Career gooide Sierra tegen de grond aan. “Hoe durf je!” Siste ze en hief haar armen op om te zwaaien. Sierra probeerde opzij de rollen, maar haar zij verhinderde haar. Thomas zat daar.. als versteend en kon alleen maar toekijken. Hij had de speer een meter van zich af laten liggen. Het kanonschot bereikte zijn oren en toen.. knapte er iets. Thomas stond rustig op en de Career kreeg hem in het zicht. “Je vriendinnetje dus niet beschermd? Ach, wat zielig toch.” Snauwde ze met een nep zoete stem en tikte de rode bijl tegen haar laars. “En nu, wat ga je nu doen?” Thomas deed steeds weer een klein pasje opzij, maar de Career was te druk met zichzelf bezig, dus merkte ze niets. Hij was aangekomen bij de speer en keek de Career weer aan. “En nu, nu ga ik mijn eer opeisen.” Ze grijnsde en rende op hem af. Thomas deed een pas naar achteren en toen ze dichtbij genoeg was, stapte hij met zijn voet op de achterkant van de speer, zodat het scherpe uiteinde omhoog schoot en de Career er in liep. Hij kneep zijn ogen dicht en wendde zich af van het aanzicht. Er klonk een kanonschot en een vrolijk trompetspel. Maar Thomas was allang flauw gevallen.

Het was zeker geen vrolijke verwelkoming die hij kreeg. Nou ja, District 12 was wel trots op hem, maar wat hij thuis tegen kwam, dat was wat hem deed schrikken. Zijn moeder had zelfmoord gepleegd, toen hij in het vuur was beland. Ze had niet verwacht dat hij eruit zou komen en wilde niet zonder haar zonen leven. Ze had te veel verlies geleden en dus een einde gemaakt aan haar leven. Het Victor leven was verschrikkelijk eenzaam voor Thomas en daarom probeerde hij zoveel mogelijk te helpen in het dorp als hij kon. Op een dag, toen hij de graven bezocht van zijn broer en zijn moeder, was hij niet de enige. Een man stond bij het graf van zijn moeder en legde er een bosje bloemen bij. Thomas wachtte tot de man zou weggaan en bekeek de bloemen. Het kaartje bevatte een naam; Benjamin. Zijn vader. Thomas had na gevraagd waar deze Benjamin woonde en kreeg een adres. Hij woonde in een even arm huis als hij vroeger had gedaan, maar was van zijn alcoholproblemen af. Ze probeerden zoveel mogelijk aan hun band te doen en dit lukte ook aardig. Maar helaas stierf Benjamin op vijftigjarige leeftijd aan een verkeerd gelopen verkoudheid. Pas op zijn sterfbed biechtte zijn vader op dat hij degene was die Dylan had vermoord of gedood. Daardoor was hij van zijn drankproblemen afgegaan. Hij had zijn eigen zoon vermoord, maar was dankbaar dat zijn andere hem nog een kans had gegeven.

Motivation; Oke, ik moest dit natuurlijk ook gewoon proberen (‘: Een Victor/Mentor spelen lijkt mij gewoon echt geweldig <3 Een Tribute door een Game heen duwen, misschien ook zorgen voor sponsors, tips geven, het zit allemaal eigenlijk al in m’n hoofd. Ik vond het geweldig om de geschiedenis uit te schrijven en Thomas’ karakter ligt me wel. Ik heb voor District 12 gekozen omdat het nog wat leeg is, maar hopelijk komt hier nog wat verandering in xD Thomas heeft btw de 22ste Games gewonnen in het jaar 145.
Terug naar boven Ga naar beneden
Northern Lights
Administrator
Northern Lights


Name : Linn
Aantal berichten : 207
Tokens : 20

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimedi jan 14, 2014 10:14 am

Geaccepteerd! Je kunt je karakterkaart posten c:
Terug naar boven Ga naar beneden
https://hungergames.actieforum.com
Arya

Arya


Name : Denise
Aantal berichten : 7
Tokens : 0

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimedo jan 23, 2014 9:53 pm

Lillian Guinne
Lillian Guinne:
Voornaam: Lillian
Achternaam: Guinne
Bijnamen: Li, Lili maar zo moet je haar vooral noemen als je zonder vingers het leven door wilt gaan.
Leeftijd: 17
Geslacht: vrouw
Seksualiteit: hetro
District: 2
Straatnaam:  Victor Village
Huisnummer: 1
Baan: Jager

Telefoonnummer: 02 37 74 92 16
Dagboek:geen
Family
[Kyla Guinne-Oaktree] [45] [vrouw] [moeder]
Kyla is een zorgzame vrouw, al is ze wat oud kan ze wel erg druk bezig zijn met kleine kinderen. Er zijn bijna geen mensen die haar gemeen vinden of iets anders slechts. Naar haar jongste dochter is ze erg opgewekt. Soms is Kyla erg deppresief door het verlies van haar oudste dochter.

[Mason Guinne] [45] [man] [vader]
Mason is net zoals zijn vrouw, met kinderen kan hij erg goed mee omgaan. Als Mason soms alleen is word hij erg deppresief, dan moet hij denken aan Lillian's overleden zus.

[Christy Guinne] [16 (is overleden in de GH)] [vrouw] [Zus]
Christy was vroeger een vrolijke meid, ze deed veel en was altijd hyper. Ze was ook de voedselbron van de familie; ze wist op de een of andere manier altijd aan vers vlees te komen. Twee jaar geleden is Christy's naam getrokken uit de boetebol en ze heeft de arena niet overleefd.

[Clair Guinne] [5] [vrouw] [zusje]
Clair is het kleine zusje van Lillian, ook zij kan soms erg verdrietig zijn om haar oudere zus. Ze is erg druk en engergiek. Clair en Lillian kunnen erg goed met elkaar omgaan.

Personality
Houdt van:Haar zusje, haar familie.
Heeft een hekel aan: de arena, vredesbewakers, nachtmerries
Beschrijving: Lillian is een geduldige meid, ook in de arena had ze veel geduld. Een van de dingen die ze zegt is 'heb geduld dan komt alles op zijn tijd'. in haar jongere jaren had ze eeg veel pijn geleden; de keer dat haar zus getrokken werd en dood gng in de arena en dat zij en haar ouders bijna uitgehongerden. Lillian houd ervan om buiten de hekken van 2 te zijn omdat het daar zo rustig is.
Appearance
Lengte: 1'74
Gewicht: 50 kg
Huidskleur: licht getint blank door de zon
Haarkleur: bruin
Oogkleur: zee blauw
Bouw: slank maar met spieren.
Kleding: Donkere camouflage kleding, die goed blenden met de natuur in district 2.
Extra: Lillian heeft een litteken boven haar oog van een erg hoge val
Faceclaim: (vorige) Miley Cyrus

Lillian draagt donkere camouflage kleding, ze heeft ook soms een haar and in, om haar

Vaardigheden


[Vuur maken] 0
[Hout hakken] 0
[Vissen] 0
[Camoufleren] 0
[Knopen maken] 0
[Zwemmen] 1
[Jagen] 2
[Sluipen] 0
[Dieren kennis] 1
[Planten kennis] 1
[Bouwen] 0
[Mechanica] 0
[Zweep] 0
[Boogschieten] 2
[Speer werpen] 0
[Messen werpen] 2
[Zwaard vechten] 0
[Vechten] 1

Verleden
Lillian heeft het nooit moeilijk gehad in de eerste jaren van haar leven, haar gezin was niet rijk maar er was kwam genoeg eten. Zij en haar gezin waren erg hecht met z'n allen en daar kon niemand tussen komen. Al was er een ding die hun kon scheiden de Hunger Games ze waren allemaal voor een lange tijd veilig en ze maakte zich geen zorgen. Christy hoefde haarzelf nooit in te schrijven voor bonnen, omdat zij een jager was en dus genoeg te eten had door de bossen vol wild. Lillian was altijd erg vrolijk maar had wel weinig geduld. Naar maar toe ze ouder werd kreeg ze meer geduld, werd stiller maar wel rustiger. En daar waren haar ouders erg blij mee. Rond haar veertiende levensjaar veranderde haar leven drastisch. Omdat haar zus getrokken werd in de arena, waren zij en haar familie als de dood dat Christy nooit meer terug kwam. Na bijna twee weken dat die honger spelen waren begonnen is zij vermoord door iemand uit 1. Lillian was in een diepe depressie, doordat haar zus nu ook dood is was er niemand meer die voor het eten zorgde. Lillian's verdriet verminderde en zij bedacht dat hun gewoon moesten blijven leven. Hoe moeilijk het ook zou worden. Dus Lillian werd nu de brood winner, door deze set van haar werd de familie gevoed maar niet veel. De volgende honger spelen waren er al en deze keer werd Lillian zelf getrokken. Kyla, haar moeder raakte in een ergerde depressie, bang dat zijn Lillian ook zou verliezen. Nu was dit niet het geval, zij kwam levend de arena uit, het enige was ze daaruit had meegenomen is een snee in haar voorhoofd van een gevecht.

motivatie
Het is gewoon erg gaaf en de rol van victor en mentor lijkt mij erg leuk om te doen, dus ik meld me aan!
Terug naar boven Ga naar beneden
Northern Lights
Administrator
Northern Lights


Name : Linn
Aantal berichten : 207
Tokens : 20

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimevr jan 24, 2014 11:57 pm

Zou je bij de geschiedenis even aan willen geven in wat voor arena ze was en hoe ze precies gewonnen heeft? En zou je bij je motivatie ook even kunnen zetten welke spelen ze gewoon heeft?
Terug naar boven Ga naar beneden
https://hungergames.actieforum.com
Sketchy

Sketchy


Name : Dino
Aantal berichten : 55
Tokens : 12

Character Sheet
Characters:

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitimezo feb 02, 2014 3:58 am

Darcy Rowan

[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen 0qwl

Volledige naam: Darcy Emmaline Rowan
Voornaam: Darcy
Achternaam: Rowan
Bijnamen: -
Leeftijd: 22
Geslacht: Female
Seksualiteit: Heterosexual
District: 11
Straatnaam: Victor's Village
Huisnummer: 2
Baan: Mentor

Telefoonnummer: 06 21 82 18 51
Dagboek:
Family
[Caeleb Rowan] [55] [Male] [Father]
--

[Norma Rowan] [50] [Female] [Mother]
--



Personality
Houdt van: compassie, hardlopen, alleen zijn, onschuld, lachen, zacht brood, familie
Heeft een hekel aan: het Capitool, de Hongerspelen, arrogantie, oneerlijkheid, Vredesbewakers
Beschrijving: Darcy is één van de professioneelste victors van het moment. Wat vreemd is, aangezien ze van district 11 komt. Ze is niet aan de morphine of alcohol, heeft geen last van mentale problemen of gedraagt zich overdreven arrogant of hopeloos. Ze heeft leren omgaan met wat ze heeft meegemaakt. Darcy heeft een gedreven persoonlijkheid. Ze wil zichzelf bewijzen tegenover haar district, maar vooral tegenover de rest van Panem. Bewijzen dat ook mensen uit district 11 iets waard zijn. Soms kan ze een beetje streng zijn, maar meestal is dat ook nodig. Ze staat erg nuchter in haar positie en ondanks dat het zwaar is, houdt ze het vol om haar tributen te trainen. Diep in haar heerst een onverwoestbare haat tegen het Capitool, maar dat weet ze heel goed te verbergen. Ze zweert iedere dag dat als er ooit een kans komt om wraak te nemen, ze die zal grijpen. Voor haar district. Darcy kan zich heel koel en afstandelijk opstellen, maar geeft erg veel om haar tributen. Ze is een stoere vrouw met veel pit en ze zal nooit met zich laten sollen. Anderen vinden vaak dat ze geen gevoel voor humor heeft en te chagrijnig is, maar de mensen uit district 11 bewonderen haar moed.


Appearance
Lengte: 1.79 meter
Gewicht: 65 kg.
Huidskleur: Afrikaans-Amerikaans
Haarkleur: Bruin
Oogkleur: Donkerbruin
Bouw: Atletisch gebouwd, lange benen, vrouwelijk.
Kleding: Darcy is een modebewust type en heeft een persoonlijke styliste - een goede vriendin van haar - die ervoor zorgt dat ze altijd de juiste uitstraling heeft bij belangrijke bijeenkomsten. Bij zakelijke dingen draagt ze hele nette, vrouwelijke kleren maar in haar 'vrije tijd' draagt ze het liefst leren jasjes en spijkerbroeken.
Extra: -

Vaardigheden


[Vuur maken] 2
[Hout hakken] 0
[Vissen] 0
[Camoufleren] 0
[Knopen maken] 0
[Zwemmen] 0
[Jagen] 0
[Sluipen] 3
[Dieren kennis] 0
[Planten kennis] 5
[Bouwen] 0
[Mechanica] 0
[Zweep] 0
[Boogschieten] 0
[Speer werpen] 0
[Messen werpen] 0
[Zwaard vechten] 0
[Vechten] 0

Verleden
Komt nog.





Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Empty
BerichtOnderwerp: Re: [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen   [ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
[ GEZOCHT ] Victors van de vorige spelen
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» » Victors
» Vader gezocht
» Honger Spelen [RPG]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Hunger Games :: I N C H A R A C T E R :: Panem Acts :: Adoptions-
Ga naar: