Het was weer een dag zoals altijd. Ze keek naar de zak vlees die ze de vorige avond had verzameld met Denair. Heel misschien zou ze vanavond wel bij hem aankloppen, al wist ze dat nog niet zo zeker. Taylor en Hazel waren naar de zwarte markt gegaan om een deel van hun vangst te verkopen, en er dan medicijnen voor Raven van te kopen. Raven lag nu echter nog in een diepe slaap in haar bed. Ayana was bezig met het schoonmaken van het huisje toen er hevig op de deur werd gebonsd. Ze schrok wat en duwde de zak met eten weg in een kast, en verstopte de sleutel in de la met messen en vorken. Ze streek haar schort glad en liep naar de oude, houten deur toe. Toen ze deze open deed stonden er twee peacekeepers voor haar deur. Geschrokken deed ze een stap naar achteren, toen een van hen haar al bij haar arm greep. Ze werd ruw naar buiten getrokken en ze hoorde hoe de ander de deur dichtsmeet. Ze werd naar het midden van het plein geduwd en hier toen ruw op haar knieën gesmeten. Haar handen werden aan de paal vastgebonden. "Gezien jij denkt dat het normaal is om 's nachts te gaan jagen, ná de avondklok!" hoorde ze een van de twee mannen roepen. Een hele kring had zich verzameld op het plein, maar niemand deed iets. Ze hoorde het geluid van een zweep, en voelde toen hoe deze pijnlijk op haar rug belandde. Zo ging het door, pats, klets, een pijnlijke kreet van Ayana, gevolgd door een hele oceaan van tranen van pijn. En niemand deed iets. Haar knieën waren tevens open gescheurd toen ze op de grond was geduwd, en het touw sneed aan haar handen. Ze kon haar gezicht niet goed verbergen, en het puntje van de zweep raakte nog net haar wang.
[+Denair]
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Denair zijn dag was heel normaal begonnen. Hij was s'morgens opgestaan en had buitengewoon goed geslapen die nacht. In de keuken had hij zijn ontbijt nog opgegeten dat bestond uit brood met vlees als beleg. Vervolgens had hij besloten om weer naar buiten te gaan. Door zijn ontmoeting met Ayana de vorige dag dacht hij dat het wel een goed idee zou zijn om vaker buiten te komen. Om zich meer onder de mensen te komen. Wat begon als een goede dag veranderde als snel toen hij zich in een meer bewoond gebied bevond. Het eerste wat hij zag was een hele hoop mensen. Ze waren allemaal op dezelfde plaats bijeen gekomen, en het geluid dat te horen was kon maar één ding betekenen. Iemand werd gestraft en net zoals vele ging ook Denair kijken, pas toen hij besefte wie het was dat gestraft werd schoot hij in actie. Hij twijfelde geen seconde en hij dacht ook geen moment na over mogelijke gevolgen. 'Oi! Jullie daar, stop dat meteen!' zijn stem klonk luid over de menigte, en verschillende mensen keken naar achter om naar de man te kijken. Vele gingen uit de weg om plaats te maken maar het leek de Peacekeepers niets te interesseren. Het was iets dat Denair niet kon accepteren. Als hij tegen iemand riep wou hij ook de aandacht krijgen waar dat hij om vroeg, nu was dat in ieder geval niet het geval geweest. Het was makkelijk dat de mensen al uit de weg gingen, daardoor moest hij de moeiten niet meer doen om ook hen uit de weg te duwen. Zijn blik was alleen maar gericht op Ayana, de rest om hem heen kon hem op het moment vrij weinig schelen. Als blikken konden doden dan was de Peacekeeper die het geweldige die had om hem tegen te houden nu dood geweest. 'Ik zeg het maar één keer, draai om, wandel weg en er zal jou niets overkomen.' dat waren de woorden die de peacekeeper uitsprak, en Denair zijn humeur werd er alles behalve beter op. de woorden hadden duidelijk geen indruk gemaakt want de Peacekeeper werd gewoon uit de weg geduwd en viel de grond op. Alles gebeurde vrij snel, want de ene Peacekeeper lag nog maar net op de grond of Denair haasten zich al naar Ayana en ging tussen haar en de andere Peacekeeper staan met zijn armen gespreid als teken dat hij niemand bij haar ging laten komen. Het was nog net op tijd om één van de slagen op te vangen. Bij de klap kneep hij zijn ogen dicht, maar gelukkig hield zijn laag kleding een heel deel van de klap tegen. 'Ik zei stop!' met een bijna dwingende blik keek hij de Peacekeeper aan. Niet dat hij ging verwachten dat het iets ging uithalen.
De slagen bleven maar komen. Bloed spijbelde door haar dunne kleding heen en verzamelde zich in een klein plasje bloed naast haar. Haar wang brandde nog aardig na en ze snikte zachtjes. Ze hief haar hoofd een beetje en haar ogen kruisten die van Hazel, die zich toen uit de voeten maakte, Raven beschermen. Ze konden niks voor haar doen, en ze konden het vast ook niet aanzien om haar zo te zien liggen. Maar opeens hoorde ze voetstappen, geroep van een persoon wiens stem ze herkende. Denair. 'Oi! Jullie daar, stop dat meteen!' ze hoorde een dreun, dat was de peacekeeper die nu op de grond lag. Ayana boog in elkaar toen de klappen doorgingen, ze hoorde de zweep weer komen, maar dit keer knetterde deze niet op haar terecht. Ze kromp in elkaar, bang zo meer slaag te krijgen. 'Ik zei stop!' klonk de stem van Denair toen weer. Ze wilde gillen dat hij weg zou gaan, dat ze het had verdient om hier te liggen. Maar toen ze zag hoe de peacekeeper hem simpel wéér wegduwde en de slagen weer op haar lichaam neer petste, werden haar ogen wazig. Ze snakte naar adem en zag alles draaien, en de klappen gingen maar door.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Hij werd gewoon uit de weg geduwd, meer niet. De Peacekeeper duwde hem uit de weg zodat hij verder kon gaan met de straf die hij aan het uitdelen was. Menselijk was het niet. Je hoorde iemand niet zo te straffen. Je hoorde iemand al helemaal niet zo vaak te slaan met een zweep. Denair wist gelukkig zijn evenwicht nog te bewaren toen hij uit de weg werd geduwd. Hij herstelde zich al snel weer en deze keer was het Denair die zich op de Peacekeeper gooide, en dat kon je letterlijk nemen. Hij had de Peacekeeper vast genomen en was samen met hem de grond op gevallen. Alles wat hij nu deed werkte gewoon in zijn eigen nadeel, en dat wist hij maar goed genoeg. Misschien bracht hij nu alleen maar meer schade aan. In ieder geval was Ayana nu even verlost van de zweepslagen.
Nog een aantal slagen volgden, maar toen hield het op. Ze opende voorzichtig een oog en zag hoe Denair zich nu op de peacekeeper had gestort. Ze rilde nog altijd, gezien ze nu niet meer die stoere meid was. De peacekeeper duwde Denair van zich af en klopte zijn kleren af. Hij knikte een keer naar de andere man en toen trokken ze zich terug, waarna de menigte ook langzaam begon te verdwijnen. Ayana voelde haar hoofd tollen en liet deze tussen haar armen hangen, gezien deze nog altijd vast zaten met het ruwe touw. Bloed stroomde uit haar rug en ook op haar wang zat nog altijd een fikse snee. Ze sloot haar ogen en bij te komen en te verwerken wat er net allemaal was gebeurt. Het was allemaal haar schuld.. haar schuld..
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Denair zijn hartslag was versneld door de adrenaline die door zijn lichaam heen raasde. Zelfs zijn ademhaling was versneld en dat was duidelijk te zien toen hij weer recht stond. Op het beval van de Peacekeepers ging iedereen weer weg, alsof dat er niets aan de hand was. 'Ja! Loop nu maar weg!' riep Denair nog voor hij zich naar Ayana draaide. Meteen veranderde zijn uitdrukking van kwaad naar bezocht wanneer hij bij haar neer knielde. Zacht beet hij op zijn onderlip terwijl hij haar handen los begon te maken. 'Ayana...hoe is dit kunnen gebeuren? Gaat het wel?' dat laatste was natuurlijk een domme vraag geweest. Natuurlijk ging het niet goed, dat was aan haar rug te zien. Haar handen waren eindelijk los, en het eerste wat Denair probeerde was haar te laten recht staan. 'Denk je dat het lukt om recht te staan?'
'Ayana...hoe is dit kunnen gebeuren? Gaat het wel?' vroeg Denair op een ongeruste toon. Al snel voelde ze hoe haar handen los werden gemaakt en toen deze los waren wreef ze meteen langs haar wang, die ontzettend veel pijn deed, en dan had ze nog niet over haar rug gesproken. 'Denk je dat het lukt om recht te staan?' vroeg hij vervolgens en hielp haar met overeind komen. Ze beet eens goed op haar lippen en kwam - wel steunend op Denair - langzaam overeind. Ze wilde gillen van de pijn, maar ze was iemand die haar pijn vaak binnensmonds wist te houden. Ze haalde diep adem en keek naar Denair. "Bedankt," fluisterde ze zachtjes en er rolde echter maar een traan uit haar ooghoek, die vervolgens tussen hen in op de grond drupte.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
'Bedank me maar weer als je weer helemaal in orde bent.' zei Denair en ook al kon je de woede nog in zijn stem horen, ook kon je horen dat hij nog steeds bezorgt was. Het was iets dat hij altijd al gehad had, je moest van de mensen waar hij om gaf afblijven. Vanuit zijn ooghoeken keek hij haar aan en zag hoe een traan over haar wang naar beneden gleed. Het was maar goed dat hij juist hier was, hij wou niet weten wat er anders van Ayana was gekomen. Misschien zouden ze haar wel gewoon dood geslagen hebben. Terwijl ze daar dan mee bezig zouden zijn was de rest maar gewoon aan het toe kijken alsof ze een film op tv aan het zien waren. Je moest niet verwachten dat ze gingen proberen om het tegen te houden, nee, daar waren ze gewoon te laf voor. 'Dit gaat zo niet lukken...' het was meer een gemompel maar het was waar. Haar rug moest verschrikkelijk veel zeer doen, en het ging er niet op beteren als ze gewoon bleef wandelen. Daarom dat Denair haar voorzichtig los liet en zich met zijn rug naar haar toe draaide. Ondertussen zakte hij nog wat door zijn knieën zodat hij kleiner was dan haar. 'Klim op mijn rug, ik draag je wel naar mijn huis.' als ze liever naar haar eigen huis wou gaan moest ze het maar zeggen, maar hij ging haar dragen, daar kon ze niet onderuit. Normaal zou hij haar gewoon kunnen vastnemen in zijn armen, maar als hij dat deed ging hij aan de wonden op haar rug komen, iets dat hij liever vermeed.
Ze hoorde dat Denair wat dingen tegen zichzelf mompelde en hield haar mond maar. Ze schaamde zich over hoe hij haar had moeten zien. Ze wist zeker dat als het gisteren niet zo tussen hen had geklikt hij ook gewoon tussen die mensen had gestaan, en had toegekeken. 'Klim op mijn rug, ik draag je wel naar mijn huis.' Ze wilde niet. Ze wilde hem laten zien dat ze niet zwak was, maar gezien hij er op stond deed ze toen maar wat hij wilde. Ze sloeg haar armen vervolgens om zijn hals heen en legde haar hoofd voorzichtig neer op zijn schouder.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Denair deed wat hij kon om zo min mogelijk last op haar te leggen. Toen dat ze toch besloot om op zijn rug te gaan zitten moest hij toegeven dat hij opgelucht was. Zijn armen haakte hij onder haar benen zodat hij haar nu stevig vast had. Vervolgens vervolgde hij zijn weg naar huis. De huizen in de Victor's Village waren de grootste van het district, of in ieder geval toch degene die het best onderhouden werden. Ze waren groot, zagen er duur uit en er was gewoon teveel plek. Voor Denair was een simpel huis goed genoeg, maar hij had geen andere keus dan daar te wonen. Eenmaal hij bij zijn huis was wist hij met wat sukkelen zijn sleutel uit zijn jaszak te krijgen en de deur te openen. Hij ging naar de living om Ayana daar voorzichtig neer te zetten op de zetel. 'Ik zal zien of ik wat heb voor je rug, let ondertussen niet op de rommel.' een kleine glimlach kwam op zijn gezicht maar het was bij hem thuis wel een rommel. Hier en daar lagen kleren verspreid, op de salontafel lagen nog lege verpakkingen van voedsel maar de keuken was het ergste. Vervolgens ging de man de kamer weer uit om in de badkamer om op zoek te gaan naar zijn EHBO koffer die ergens zou moeten liggen.
Ayana keek op van de grote huizen van de Victor's Village, ze waren vergeleken met haar armoedige huisje enorm. Ayana klampte zich weer vast aan Denair en liet zich vervolgens naar binnen dragen. Hij liet haar zakken op een - vast wel dure - stoel en ze beet op haar lip van de pijn. 'Ik zal zien of ik wat heb voor je rug, let ondertussen niet op de rommel.' Ayana knikte en streek toen voorzichtig over haar knieën, die er ook niet al te best aan toe waren.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Denair trok elke kast open, keek in elk doosje opzoek naar een EHBO-koffertje. Hij had geen idee of dat er iets in zat dat bruikbaar was, maar hij moest iets doen. Al was het maar wat verband, het was beter dan niets. Uiteindelijk had hij het koffertje dan toch gevonden. Veel zat er niet in, enkele pijnstillers, wat ontsmettingsmiddel, pleisters en verband en nog wat spullen die hij niet kon plaatsen. Hij besloot dat hij het ontsmettingsmiddel en de pijnstillers wel kon gebruiken, dus die nam hij in ieder geval mee. Voor de rest nam hij nog een washandje mee dat hij eerst had natgemaakt en een handdoek. Omdat hij zijn handen vol zou hebben stak hij het verband in zijn jaszak voor hij weer naar beneden ging met al de spullen. Denair probeerde zo snel mogelijk te werken. Toen hij de woonkamer terug binnen was waar dat hij Ayana op de bank had laten zakken legde hij alles neer op de salontafel. Het laatste wat hij nog deed was naar de keuken gaan met het washandje om het nat te maken. Alles had hij uiteindelijk klaar genomen en Denair zetten zich naast Ayana neer op de bank. 'Dit kan even pijn doen, en koud zijn.' waarschuwde hij haar voor hij voorzichtig over de wonden heen ging met het washandje. Hij had totaal geen verstand van dit soort zaken, maar het belangrijkste leek hem dat de wonden schoon zouden zijn.
Denair kwam weer binnen en hij legde een aantal spullen op tafel. Hij verdween weer even en kwam toen binnen met een washandje. 'Dit kan even pijn doen, en koud zijn.' Ayana beet zacht op haar lip, gezien het inderdaad pijn deed. Ze snifte een keertje en keek toen even naar Denair, maar voelde dat ze wat verlegen werd van binnen en wendde haar blik toen maar weer snel af.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Een kleine glimlach verscheen op Denair zijn gezicht toen dat Ayana hem aan keek, echter draaide ze haar hoofd al snel weer weg. Voor dat de man verder ging met de wonden drukte hij even een zachte kus tegen de zijkant van haar hoofd. 'Zou jij even je uhm- shirt kunnen uit doen?' vroeg hij. Haar kleren hingen op het moment nog in de wonden, en het was toch helemaal stuk. In Denair zijn t-shirt zat ook een scheur door de ene slag die hij gekregen had, maar het was niet zo erg. Misschien dat er enkel één rode streep te zien was op zijn torso, maar die ging dan vast de volgende dag al weer weg zijn.
Hij drukte een zachte kus op haar hoofd en ze glimlachte vaagjes. 'Zou jij even je uhm- shirt kunnen uit doen?' Gezien er toch niet zo veel meer over was, deed ze maar wat hij zei en liet de witte blouse voor haar op de grond vallen. Het deed pijn om het uit te trekken, gezien de stof in haar huid was gedrukt. Ze slikte een keer bij het zien van al dat bloed en sloot haar ogen toen.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Hij had wel weg willen kijken toen ze haar shirt uit deed, maar toch wende hij zijn blik niet af. Het beeld was gewoon moi, te mooi. Ze zag er zo perfect uit, zelfs met de sneeën. Het meeste bloed had Denair kunnen verwijderen en de wonden had hij ook voorzichtig schoon gemaakt. Nu pakte hij de handdoek erbij en dopte hij de rug zacht weer droog. 'Gaat het al wat beter?' vroeg hij. Al heel de tijd had Ayana niet meer gezegd, en het maakte hem bezorgt, daar moest hij eerlijk om zijn.
Ze moest maar even doorbijten. Denair maakte ondertussen haar rug schoon, en toen hij klaar was voelde het al een stuk beter, maar natuurlijk niet zoals het hoorde te zijn, maar beter. 'Gaat het al wat beter?' vroeg hij vervolgens aan haar. Ze knikte zachtjes, maar bedacht zich toen dat hij misschien haar stem wel wilde horen. "Ja," zei ze toen zacht en keek hem toen aan.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Het laatste dat hij nog deed was ook nog de wond op haar kaak verzorgen, enkel gebruikte hij hiervoor watjes en het ontsmettingsmiddel. Zo maakte hij de wond schoon. Ondertussen zei ze dat het al beter ging, en een glimlach kwam op zijn gezicht. Denair plakte vervolgens nog een pleister op haar kaak om de wond af te denken. 'Goed te horen.' als ze echt betere verzorging wou zou ze naar een echte dokter moeten gaan. Wat hij deed was wat hij kon, en dat was niet veel. Hij wist niet of sommige sneeën misschien moesten worden genaaid, en hoe erg het was.
Het was goed zo. Misschien zou Taylor thuis wel wat dingetjes hebben liggen om haar rug te verzorgen. Ze glimlachte naar Denair. "Bedankt.." ze wilde hem zeggen dat het niet had gehoeven, dat hij er niet voor had hoeven springen, maar ze kreeg het gewoon niet over haar lippen. Ze trok haar shirt toen weer aan en glimlachte naar hem.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
'Wow, wow, wacht heel even.' zei Denair meteen toen dat ze haar shirt weer begon aan te doen. Het was kapot, bloederig en...wel zo iets droeg je gewoon niet, zelfs al was het maar om naar huis te gaan. Of wat ze ook van plan was om nu te doen. 'Ik kan je voor nu even een andere T-shirt geven als je wilt.' stelde de man voor. Waarschijnlijk was het dan een T-shirt van hem, dat veel te groot was voor haar, maar het was beter dan niets. Toch?
'Wow, wow, wacht heel even.' ze laat haar armen, waarin ze het shirt had, langzaam zakken en keek hem vragend aan. 'Ik kan je voor nu even een andere T-shirt geven als je wilt.' stelde Denair toen voor. Ze keek hem nog altijd aan. "Oké.." zei ze wat aarzelend. Ze durfde hem ergens niet af te slaan. Ze perste een wat onzekere glimlach op haar lippen.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Het was eigenlijk best grappig om haar zo te zien, zo half aangekleed maar klaar om haar shirt weer aan te doen. 'Wel, als je niet wilt, dan moet het niet...' vervolgde hij voor hij zacht op zijn lip beet. Hij wou haar nergens toe dwingen, maar ze zei toch telkens ja. Was het omdat ze zich schuldig voelde omdat hij haar geholpen had? Als dat zo was moest ze zich niet zo voelen, hij had het met liefde gedaan. Als hij haar had achtergelaten en niets had gedaan, dan zou hij zich nu vast schuldig hebben gevoeld.
'Wel, als je niet wilt, dan moet het niet...' Ze keek hem aan. "Nee, het is goed." zei ze en glimlachte toen weer. Nu voelde zij zich weer schuldig. Ze keek weer wat verlegen weg, naar haar tenen. Eerlijk gezegd zag ze het al helemaal niet zitten om helemaal terug te lopen naar haar huisje op dit moment, en Taylor was oud genoeg om de zorgen even op zich te nemen, ze was tenslotte al vijftien.
Slytherat
Name : L. from Lisa c: Aantal berichten : 228 Tokens : 53
Denair glimlachte dan toch toen ze zei dat het goed was, ergens misschien toch wat opgelucht. 'Ik zal dan gaan zien wat ik heb.' hij was al van plan om de kamer weer uit te gaan, maar hij bleef uiteindelijk toch wachten en draaide zich weer om. 'Als je wilt, of eerder als je kan mag je altijd mee naar boven gaan.' het was gewoon dat ze hier zo alleen zat, en het was voor haar een geheel onbekend huis. Het zou hem niet verbazen moest ze zich hier toch wat ongemakkelijk voelen.
Ze knikte en stond toen op. Ze glim lachte weer naar Denair en volgde hem toen maar. Pas nu schoot h haar te binnen dat de peacekeepers terug naar haar huis waren gegaan. Nee. Taylor zou de deur nu zeker niet open doen. Haar blik ging weer naar Denair. Een warm gevoel vulde haar van binnen. Het warme gevoel wat ze de vorige avond ook had gehad toen ze in het bos waren.
Onderwerp: Caught 
ma jan 06, 2014 6:58 am
