Onderwerp: A time to remember zo jan 05, 2014 8:24 am
In de ochtend was het altijd stil in de bossen. Soms hoorde je een vogeltje opstijgen uit de bomen, of begonnen de bladeren te kraken door de wind. Maar er was niemand te bekennen. Er waaide een koel briesje. Cara staarde naar de oude boom, die aan de ene kant helemaal zwartgeblakerd was. De takken waren aan die kant weggebrand. Het was een pijnlijke herinnering, maar ze had lang geleden al geleerd dat ze er wel van weg kon rennen; het zou niets helpen. Ze sloot kort haar ogen en ademde rustig in en uit. Het was die dag nog maar net goed gegaan. Als ze haar kleine zusje niet uit de boomhut had kunnen redden had ze het zichzelf nooit vergeven. Maar het was nog altijd de schuld van de twee Vredesbewakers, dat zou ze niet vergeten. Plotseling hoorde ze voetstappen achter zich. Geschrokken opende ze haar ogen en draaide zich om, maar ze zag niemand. "Josie?" vroeg ze zachtjes. Misschien dat haar zusje haar stiekem achterna was gegaan. Of Theus, die deed dat ook wel eens. In ieder geval was ze hier niet meer alleen.
Onderwerp: Re: A time to remember zo jan 05, 2014 8:16 pm
Seven Stalk I will reach inside, just to find out my heart is beating
Seven was al vroeg opgestaan, wetend dat al het eten op was en dat ze moest zorgen voor meer. Het was al een tijd geleden dat ze gejaagd had, ze probeerde alleen te gaan als ze echt geen andere keus had. Er was altijd een andere keus, verbeterde ze zichzelf. Ze kon écht werk gaan doen, in plaats van dit stiekem rondsluipen. Eerst zou ze langs de bossen gaan, Abaqi ophalen. Die vos was vannacht daar gaan slapen, in de hoop wat onvoorzichtige nacht dieren te doden. Zo verliet ook de roodharige haar huis, gehuld in te ruime kleding die haar prachtige lichaam verborgen, in de hoop wat warmte te krijgen. Meer op gevoel dan op iets anders liep ze langs bekende bomen Ze naderde de plek waar Abaqi een onverzorgd hol had en trof een nog bloedend konijn aan. Met een dun mes eindigde ze het leven en stopte het matgrijze beest in de herderstas die om haar nek hing. Goed, die vos had dus gejaagd maar is nu niet meer hier. Rond het middaguur zou ze hem wel zien. Dat dier miste nooit het middagmaal. Ineens hoorde ze een stem, een van een meisje. Ze beende zich erheen en zag haar staan. Toen ze in het zicht ging staan werd ze aangevlogen door de vos die blijkbaar al een tijd in de bosjes zat. Hij deed niet eens de moeite om een goede heenweg naar haar te vinden maar rende net langs het meisje -bijna ertegen.- Seven ving het dier op en hielt het even bij het nekvel vast. ''Abaqi...'' klonk haar stem dreigend. Daarna richtte ze zich op het meisje waar ze verontschuldigend naar lachte ''Sorry van hem...''
Onderwerp: A time to remember 
zo jan 05, 2014 8:24 am
