Same old time [Open]

Halt liep wederom eens door de straten naast het water. Het water stroomde wild na de regen die gister nacht was gevallen. Massa´s rivier bonken tegen de rotsen alsof ze wouden vluchten. Maar schijn bedriegt, het water was vrij en hoefde niet te vluchten. Niemand kon het water stoppen van stromen, enkel het Capitol. Waarom zou die zich met het water bemoeien? Die kon je niet tegen andere laten vechten voor een mooie show. Ondanks het overweldigende geluid merkte hij iets op, enkel omdat het bekent was. Roland kwam in een drafje en voegde zich naast zijn zijde, zijn rode muil gaf de verklaring van zijn verdwijning. De wolf had waarschijnlijk geraden waar hij naar toe ging, hij dwaalde vaak door de straten. Soms pakte hij een drietand en hielp bij het vissen, al waren de meeste wat afstandig naar hem. Niet dat hij hun kwalijk kon nemen, zijn indruk was niet al te best. Met zijn overvloed aan vrije tijd zorgt hij vaak wat nuttigs om het aan te besteden. Meestal kwam hij erop uit dat hij oefende met wat wapens. Laatst had hij een oude zeis opgekocht en met flink wat tijd en moeite had hij hem weer gerenoveerd. Zo oefende hij vooral met zijn wapen naar keus, al nam het oefenen met knopen leggen veel tijd in beslag. Hij had er simpelweg het geduld niet voor. Enkele knopen kon hij leggen en manden weven was ook niet al te moeilijk al waren ze nooit zo mooi en strak als die van de meeste. Zijn donkere ogen keken langs de mensen die hij kende maar niet tegen sprak. Eigenlijk was zijn enige gezelschap zijn wolf, en een enkele tijd kwam zijn broer eens langs. In gedachten verzonken had hij niet door dat hij tegen iemand aan liep. Uit reactie strekte hij zijn handen uit om eventuele voorwerpen of de persoon zelf op te vangen. Naast hem maakte Roland een geluid dat je als spottend kon verklaren en ging toen op de stenen zitten. Hijzelf bekeek nu het gezicht van degene waartegen hij op was gebotst.